In een reactie schreef ik over mijn psychologische en economische dwangbuis. Het ging over kwesties waarin ik graag dingen anders zou willen zien of doen, maar wat mij niet lukt. Een strijdigheid die veel weg heeft van een zwarte kop koffie met een zoetje en een slagroomgebakje. Of een dot mayo op mijn broodje gezond. Ik wil meer bio producten kopen, maar ik wil ook op die milieuvervuilende motor rondrijden. En als ik geen motor rijd, voel ik me niet lekker en dus ga ik me troosten met eten. En dat is dus meer eten en om meer te eten moet ik meer geld inzetten. Maar mijn middelen zijn beperkt. Dus koop ik geen bio producten maar andere, waarvoor ik voor diezelfde hoeveelheid euro's veel meer terugkrijg. Is het nog te volgen? Nee? Denk dan maar aan het gewone leven, zonder overal rekening mee te hoeven houden. Alles met mate. Dat is al lastig genoeg. Aldus verval ik in een soort sleur van gewoontes, die ik geregeld doorbreek met iets nieuws of iets anders. Om de lol erin te houden.
.jpg)