Het Nationaal Geschenk

...we sluiten onze ogen....

Het is inmiddels een vaste gewoonte van veel Nederlanders om jaarlijks op Koninginnedag de jarige een Nationaal Geschenk aan te bieden. Dat geschenk wordt meestal pas de volgende dag aan het hele land getoond. Tenminste, als het Journaal wil meewerken, want dat is niet altijd het geval. Dan is het Nationaal geschenk opeens 'vuile was' geworden.
Na weer een feestelijke dag hebben de bezoekers het Koninklijk gezin zoals te doen gebruikelijk hun bijdrage in de vorm van afval op de grond en/of in het water gegooid. Elk jaar is dat in Amsterdam gemiddeld zo'n 185 ton aan zwerfvuil, gecreëerd door gemiddeld 700.000 bezoekers. Over de andere steden zwijg ik maar. Ik heb Beatrix daarover nooit iets horen zeggen. Een sarcastisch bedankje zou misschien tot meer properheid geleid kunnen hebben. Maar gezien de maatschappelijke mentaliteit zou zo'n bedankje eerder een regelrecht volksopstand veroorzaakt hebben, met als mogelijk gevolg de dag van de Republiek. In mijn jeugd zag ik al soms bordjes met de tekst : Laat niet als dank na 't aangenaam verpozen, de eigenaar van het bos de schillen en de dozen. Het verschijnsel speelt dus al heel lang.
Al dat vuil geeft aan dat ons volk in principe geen schoon volk is. Maar daar hebben we wat op gevonden : de reinigingsdienst. Daarnaast zijn er vrijwilligers die bereid zijn de rommel van anderen op te ruimen. Gratis en helaas al te vaak voor niks. Desondanks roept men in dit land graag met enige trots : "Wij zijn een schoon volk".