Over de Knardijk -3-

Ik rij nu met de wind in de rug richting de Larserweg. Een strakke, kaarsrechte weg die je maar één keer moet rijden vanwege de saaiheid. Hoewel, onderweg passeer ik een tweetal kunstwerken. De een van pannen en potten, de ander van de oude fiets met spade op het stuur gelast. Een leuke afwisseling. Bij de Larserweg ga ik linksaf richting de A6. Daar, bij de hoogspanningsmasten, sta ik even stil om de ooievaarsnesten te bekijken. Die beesten leven daar onder spanning en dat zal wel de reden zijn, waarom ze zo snel geëvolueerd zijn tot gewone vogels. Ik heb namelijk de tijd nog gekend, waarin die beesten nog mensenbaby's bezorgden.
De wijk Warande is nog steeds saai Hollands. Volgens mij waren de beloftes er een tropische wijk van te maken dezelfde als die waarmee de toenmalige KNIL militairen naar hier zijn gehaald : mooie verhalen bedoeld om mensen te misleiden. Dat slechte voorbeeld van de overheid heeft inmiddels een grote vlucht genomen.
Als ik via het Woonhavenpad de betonfabriek passeer, vallen de eerste druppels. Maar dan ben ik weer zo goed als thuis. Ik heb de boel weer opgeruimd en een pot thee gezet. Heerlijk om vervolgens met gestrekte benen languit op de bank neer te ploffen.