Het blonde kindje loopt naar de schuifdeuren. Zijn moeder roept zijn naam. Hij kijkt om en ziet zijn mamma met haar wijsvinger de bekende 'kom hier' beweging maken. Het jochie komt weliswaar gedwee, maar met een teleurgesteld gezicht weer terug.
Dan wordt een naam afgeroepen. De moeder met het blonde kindloopt naar de balie en neemt haar medicijnen in ontvangst. Daarna is de blonde oma aan de beurt. Gevolgd door de moeder met het alsmaar zeurende wicht. Even later zie ik nummer 180 op het display verschijnen. Een jonge baliemedewerkster begroet mij vriendelijk en vraagt wat ze voor mij kan betekenen. Ik houd het maar op de medicijnen die ik on line besteld heb. Ze is een stagiaire. Ze heeft een bordje met die tekst op haar shirtje. Of zou ze zo heten? Tegenwoordig weet je maar nooit. Naast mij schiet het niet erg op. Moeders is naar buiten gehold om haar kleine kreng naar binnen te krijgen. Ze doet dat op een haast smekende manier. Ik verwachtte dat ze elk moment op haar knieën zou gaan. Maar dat gebeurt niet. Als ze samen met het kind weer bij de balie staat, gaat haar telefoon. Die is belangrijker dan de baliemedewerkster, die nog steeds geduldig staat te wachten. Dat wachten gaat langer duren, want ik hoor geen : "Ik bel je zo terug", maar een beginnend gesprek. De medewerkster begint wat geërgerd te kijken, maar reageert nog steeds niet. Je zou denken dat de conversatie over Koeweit gaat, maar er is iets gewoon kwijt. Een kwestie van een accent.
Stagiaire vraagt met een glimlach naar mijn geboortedatum. Normaal gesproken eindigt de communicatie na het oplepelen van mijn geboortegegevens, maar zij vraagt ook nog naar mijn adres. Dat klinkt hoopvol, droom ik. Even later heb ik mijn medicijnen en ik hoef zowaar niets te betalen! Maar dat komt waarschijnlijk vanwege de aangekondigde onderzoeken naar oplichterij in de medische wereld. Naar schatting betaal ik zo'n 40 euro per maand te veel aan premie voor mijn zorgverzekering. Die 40 euro wordt verdeeld tussen allerlei medische instanties, specialisten, apothekers, farmaceutische industrieën enz. Met uitzondering van het verplegend personeel. Dat blijft maar op een houtje kauwen. En afwachten. Net als die geduldige baliemedewerkster schuin tegenover mij.
Stagiaire wenst mij met een gulle glimlach een mooi weekend toe. Van mij mag ze blijven.