Wat een ellende. Ergens had ik het verwacht rond de verdwijning van de twee broertjes, maar toch. Dat je als vader het niet meer ziet zitten is op zich al erg genoeg. Maar om dan ook je kinderen daarin mee te slepen, is diep triest en onbegrijpelijk. Aan de andere kant hoor ik in echtscheidingssituaties waarbij kinderen betrokken zijn weleens iets in de geest van : "ik niet en dus jij ook niet" als het om de kinderen gaat. Onbegrijpelijk triest.
