Crematie, begrafenis of lasagne? |
Veel mensen schamen zich goedkope producten te kopen. Zelfs als de kwaliteit beter is, of het doel dat eigenlijk eist. Met dat laatste bedoel ik dat ik geen duur T-shirt ga kopen om hem vervolgens met de tekst "I love horsemeat" (alles moet hier in het Engels) te bekladden. Op naar Zeeman of Wibra dus, lekker goedkoop. Daar koop ik ook die mooie witte sportsokken om mee in de tuin te lopen.
Ik denk dat door die valse schaamte veel mensen de paardenvlees-lasagne niet durven terug te brengen. Het kan ook zijn, dat het hen geen (rund- of paardenvlees-) bal kan schelen wat er in die lasagne zit. Al vind ik die kaas er soms verdacht uitzien. En wat zijn die zwarte pikkeltjes eigenlijk? Op het etiket staat ook niet alles. Ik heb van exact eenzelfde product, ik herinner me alleen dat het in een glazen pot zat, eens de lijst met ingrediënten die in het Duits en Nederlands vermeld stonden met elkaar vergeleken. Die Duitsers kregen veel meer dan wij!! Als extra kregen de oosterburen ingrediënten met een geheimzinnige codenaam. Ongezonde rotzooi vanwege oud zeer? En dat zo lang na de oorlog?
Op zich smaakt paardenvlees echt niet verkeerd. Het is vaak schoner dan dat van de volgespoten steroïde runderen. Het paard wordt echter door veel mensen als een soort huisdier gezien en zo'n beest is niet om op te eten. Althans niet letterlijk. Anderen noemen hun knol zelfs een edel dier. Onzin, want dat geloof je tot je een doodschop van dat beest hebt gekregen. Of totdat het beest een stuk uit je arm heeft gebeten met z'n lelijk geel gebit. Toch kan ik me voorstellen dat als zo'n paardenliefhebber geregeld lasagne van de Euroshopper heeft gegeten, hij daar nu een kater aan overgehouden heeft. Zo'n iemand moet maar denken : Hoera, weer een huisdier erbij!