Vandaag heb ik geen bal uitgevoerd. O nee, ik heb wat boodschappen gedaan en dus gefietst. Het was aanzienlijk aangenamer buiten dan een paar dagen geleden. Toen vroren de oren bijkans van mijn grijze kop. Ondanks mijn bijna nul-prestatie kijk ik zeer tevreden terug op deze dag. Vraag me niet waarom, want zoiets heb ik niet vaak eerder meegemaakt.
Zelfs in de super, waar iemand een winkelwagen met een goedkope tube tandpasta in de rij bij de kassa had geparkeerd en daarna is gaan winkelen, kon mijn humeur niet stuk. De vrouwen die achter de kar in de rij stonden beperkten hun reactie tot gemopper. Een keek zo chagrijnig, dat haar make-up ervan barstte. Of waren het gewoon rimpels? Dat weet ik vaak niet bij vrouwen. Ik bedoel of het gezicht echt is of niet. Toch duwde het rimpelhoofd de kar telkens een stukje naar voren. Ik heb die kar maar de rij uitgeduwd tot schrik van de duwende vrouw en tot opluchting van de dames daarachter.
Toen ik de boodschappen in mijn te kleine tas propte (vers brood is wat dat betreft heel erg meegaand), kwam een man aan die de uitgerangeerde winkelwagen vulde met wat producten. Hij keek boos om zich heen, mopperde of schold hard op, terwijl hij de wachtenden een voor een aankeek. Zonder succes, want in de rij werd naar alles behalve hem gestaard. Meneer vult bij de rubriek Nationaliteit geen Nederlandse in, dus begreep ik van zijn boze woorden gelukkig niets.
Misschien was deze lege dag ook zo bedoeld. Niets doen en weinig tot niets meekrijgen. Heerlijk!