Gisteravond was ik weer een paar uur in de kerk om mijn spiritueel leven wat op te krikken. Het werd een interessante avond over gezag, leidinggeven, angsten, respect, vertrouwen enz. Natuurlijk kwamen voorbeelden op tafel van ouders en kinderen. Het was interessant te horen hoe verschillend over de relatie tussen ouders en kinderen wordt gedacht. De een vindt : de ouders zijn de baas. Klaar uit. De ander is meer democratisch ingesteld, al moet je een kind van twee jaar niet gaan vragen wat het wil eten en/of het naar bed wil. Dan komen gezag en verantwoordelijkheid om de hoek kijken. Kinderen moeten ook een kans krijgen zelf dingen te ontdekken. En tja, wat is belangrijk? Het komt toch vaak neer op vertrouwen en durven loslaten.
En als ik vanuit die optiek kijk naar de crisis en de aanpak, dan zeg ik : waarom zo krampachtig vasthouden aan de voorschriften van de EU op het gebied van bijvoorbeeld de staatsschuld. Dat percentage is blijkbaar veel belangrijker dan het welzijn van de mensen. Zouden we daarom niet even die EU regel moeten loslaten en meer aandacht moeten besteden aan het welzijn van de mensen? Daarmee bereik je niet alleen een beter welzijn van de mensen, maar wordt de staatsschuld ook zo weggewerkt. Maar ja, daar moet je wel op durven vertrouwen.