Gastvrij voor jezelf

Elke dag een schoon blad

Gebrek aan spiritualiteit kan een mens behoorlijk gaan opbreken. Helemaal als zo'n iemand het voorste deel van de hersenen mist. Dat deel bestuurt het geweten, de zelfreflectie. Maar ja, dan kan je nog altijd bestuurder of directeur worden.
Sommigen mensen gaan op zoek naar zich zelf. Ze vragen zich af : wie ben ik? Ik heb zelf de ervaring, dat ik mezelf dagelijks tegenkomt. Dus dat zoeken is voor mij helemaal niet nodig. Het is een kwestie van dagelijks bewust bezig zijn. En als ik mezelf tegenkom, dan zet ik de deur open en nodig ik mezelf uit om binnen te komen. Dan praten we met elkaar, terwijl we elkaar diep in de ogen kijken. Soms rijzen vragen op : heb ik dat goed gedaan of niet? Of had ik dat beter kunnen laten? Waarom deed ik dat? Vond ik dat leuk? enz. Soms zitten we samen te janken. Ik geef toe dat ik zodoende wel wat te streng voor mezelf ben geworden. Dat is niet de bedoeling. We hebben het niet alleen over serieuze zaken, maar ook over de leuke dingen in het leven. En dan lachen we samen. Anderen noemen dat binnenpret. Veel mensen herkennen zichzelf niet als ze zichzelf ontmoeten. Of zien zichzelf helemaal niet. Anderen schrikken als ze zichzelf ontmoeten, maar dat komt omdat ze elkaar heel lang niet gesproken hebben. Dat is jammer, maar kan ook leiden tot langdurige gesprekken en een opgelucht gevoel. Het is louter een kwestie van bewuster leven, jezelf accepteren en willen verbeteren. Het klinkt wat simpel, maar het blijft allemaal toch lastig hoor. Gastvrij zijn voor jezelf.