Eli eli lama sabachtani!

ook een geloof...

Afgelopen weekend bekeek ik een programma waarin Bennie Jolink, de zanger van de band Normaal, werd geïnterviewd. Het geloof stond in dit tweegesprek centraal. Jolink vertelde over zijn kerkelijke opvoeding, die veel parallellen vertoonde met de mijne. Er was echter in zijn tienerjaren sprake van een ommekeer. Toen hij op 17 jarige leeftijd geconfronteerd werd met een verkeersongeluk, waarbij hij een vriendin verloor (een dronken man reed expres op de groep jongeren in), was dat voor toen al twijfelende Jolink het bewijs dat God niet bestaat. Zijn boosheid ging zo ver, dat hij weleens een hoed gedragen heeft met de tekst 'God is een klootzak!' Jolink vond dat God hem in de steek had gelaten. Het doet me denken aan de periode waarin de kreet 'God is dood' populair was. Ik zag dat als een reactie op de veel te autoritaire manier waarop ons het geloof werd opgedrongen.
Ik heb meer van vergelijkbare situaties gehoord, waarin gelovigen in ongelovigen veranderden. Hun visie was daarin, dat een God van liefde, vrede enz. een mens zou moeten behoeden voor erge dingen. Dat God nooit een mens zo ernstig ziek zou kunnen maken en hem zo zwaar doen lijden voor zijn dood. Of hem op jonge leeftijd al laat sterven. Of een oorlog zou doen laten uitbreken.
Telkens weer heb ik me altijd verbaasd over dergelijke meningen. Als ik zo zou denken, dan kan ik me ook afvragen, waarom God ons een mes of geweer heeft laten uitvinden of een auto of alcohol, drugs enz.  waarmee of waardoor men anderen iets ernstigs kan aandoen. Of waarom God mensen telkens rommel in het milieu laat gooien. Ik vind dat wat al te gemakkelijk. Oké, zelfs Jezus vroeg aan het kruis waarom Zijn Vader hem had verlaten. Ook zo'n moment van twijfel.
Niet alleen het goede, ook het kwade zit in ons. Het is aan ons zelf om daar mee om te gaan, met voor velen hun geloof als uitgangspunt. Het is de interpretatie van de bijbel door de gelovige die bepaalt hoe we met elkaar omgaan. Pakken we het zwaard op of reiken we een hand? Daar heeft God niets mee van doen.
Zelf heb ik nergens gelezen dat ik na de zondagsdienst de wc in de kerk moet schoonmaken, of de afwas moet doen of alle kerkbanken moet rechtzetten. Ook niet dat ik elke woensdag op reis moet om dan in Heerlen en dan in Groningen of Middelburg te moeten zijn om mijn geloof te betuigen. Ook niet dat ik mijn medemens moet lastigvallen met mijn overtuiging. Al die franjes en moeten, dat hebben gelovigen zelf verzonnen. Maar ook dit hoef je van mij niet te geloven. Want geloven doet ieder voor zich.