De eerste keer dat mij verteld werd, dat ik voor het zingen de kerk uit moest was er sprake van enige verwarring. Immers, mijn moeder zei tot dan dat er in de kerk gezongen moest worden. Maar na enige uitleg van mijn vrienden (nadat ze me uitgelachen hadden) werd het mij duidelijk. In de kerk zingen doe je alleen als je getrouwd werd. Let wel, dat was in 1961 nog zo.
Wat dat zingen betreft : ik wilde het eigenlijk even over muziek hebben, maar er schoot iets anders door mijn hoofd. Sinds een paar jaar ken ik iemand die net als ik een groot fan is van Kris Kristofferson. Na onze kennismaking gaf ik haar wat tips over soortgelijke muziek en/of artiesten en/of over duetten die KK zingt met andere zangers en zangeressen. Gevolg is dat haar KK gekte zich als een olievlek verspreidde over allerlei artiesten en songs. KK trad op met Johnny Cash. Via Johnny Cash kwam ze in aanraking met Waylon Jennings en Willie Nelson (Highwaymen) die ook met KK optraden. Willie N zong o.a. ook duetten met Emmylou Harris, die op haar beurt met Gram Parsons zong. Via Gram kwam ze bij Chris Hillman -later Souther Hillman Furay band- (Chris introduceerde Emmylou bij Gram Parsons) en ja wel The Byrds. Die band speelde veel muziek van Bob Dylan (Nashville Skyline) en daar zong en speelde ook Gene Clark. Kris noemt in een song ook de naam van John Prine en Willie Nelson zingt Pancho and Lefty (van Townes van Zandt ) samen met Merle Haggard. En zo wandelt ze door muziekland, zoals ik dat vroeger ook gedaan heb. Heel erg leuk om zoiets weer te zien gebeuren. Helemaal als ik haar af en toe een duwtje kan geven om een bepaald voor haar nog onbekend pad in te slaan vol nieuwe muzikale verassingen. Maar wat een enorm oerwoud aan mooie songs!