IJskoud en een warme bakker

Moderne bakkerij

Aan het IJzzelmeer

Gisteren reed ik over de dijk van Lelystad naar Enkhuizen. En nee, onderweg geen rare dingen meegemaakt. Wel kou! Kijkend naar de oever van het IJsselmeer, zag ik basaltblokken met mooie witte koppen van ijs. Door de harde wind stond er een flinke golfslag. Het opspattende water bevroor op de keien en het riet. Dat leverde een fraai gezicht op. Dus ben ik op een parkeerplaats gestopt en even naar het water afgedaald. Maar wat was het koud zeg! Ik moest schuin naar beneden om op het fietspad te komen. Toen weer een stukje over spiegelgladde keien. Inmiddels waren mijn handen steenkoud en had ik moeite met het bedienen van de camera. Maar het is me toch gelukt wat plaatjes te schieten. Daarna ben ik rap de auto ingekropen om me weer op te warmen en mijn reis te vervolgen. Mijn reisdoel was Anna Paulowna, waar ik rond het middaguur arriveerde. Na een warm onthaal -al bijna 40 jaar standaard daar!- wat bijpraten met koffie en een stuk taart ben ik samen met Jan naar een open dag van de plaatselijke bakkerij geweest. Tot mijn verrassing bleek achter de rij winkels, die ik vanaf de Molenvaart vaak zag, zich een compleet winkelcentrum te bevinden. Vrij groot en divers van opzet met bekende winkelketens en toch ook weer knus, gezellig. Zo kan het dus ook. Jan vertelde dat hij als bankmedewerker zich met name met de financieringskant van de bouw van het winkelcentrum heeft beziggehouden. In de bakkerij kreeg ik weer nostalgische herinneringen. Immers, op Curaçao aan de Ilandweg woonden we vlakbij de Hollandse Bakkerij, waar de vader van onze vriend Royce werkte. Als ik op school zat rook ik rond half twaalf de geur van vers gebakken brood, die mijn maag behoorlijk deed knorren. Die broodfabriek had ook een inpandige winkel. Lopend door die fabriek had ik zicht op het bakproces. Dat had ik -50 jaar later- dus weer, maar dan een moderne variant. Geen gesjouw met zakken meel, zout enz. maar een geautomatiseerd systeem. Geen gekneed enz. maar computergestuurde mechaniek. Ook de tijd en omgeving om het deeg te laten rijzen is anders; heel beheersbaar en veel sneller.  Aan het eind van de lijn wordt het deeg met de hand in de bakvormen gedaan (indien gewenst een knip erin, of vooraf door een bak met zaad gerold) en dan de oven in. Aldus de professionele toelichting van de medewerker. Natuurlijk werden ook taarten gemaakt en lekkers uitgedeeld. Heel erg leuk en interessant om na zoveel jaar weer eens in een bakkerij te kunnen zijn! Weer thuis gingen we aan de erwtensoep! Heerlijk! Aan alles komt een eind, dus ook aan deze leuke zaterdagmiddag. Bedankt mensen!