Vanmorgen heb ik weer genoten van de Premier League. In die voetbaldivisie spelen ook Nederlanders. Met name Swansea draag ik een warm hart toe. In die vereniging zit relatief veel Nederlands bloed. Het Engelse voetbal is tamelijk dom. Rechttoe rechtaan voetbal in een hoog tempo en met weinig intelligentie. Ook tactisch is het behelpen geblazen bij de Britten. Veel grote clubs hebben trainers die onder de maat zijn.
Tijdens mijn ontbijtje zag ik Everton thuis gelijk spelen met 3-3. Van de drie tegendoelpunten die The Blues moest incasseren, schrijf ik er 2,5 op naam van John Heitinga. Die liep vanaf de eerste minuut gewoonweg te slaapwandelen op het veld. Het viel nog mee dat John zijn outfit had aangetrokken en niet in pyjama verscheen. Binnen een paar minuten werd hij heel eenvoudig afgetroefd en zette John de deur naar het eerste doelpunt wagenwijd open. Gelukkig voor John was de rest van zijn elftal wel wakker en werd de stand gelijk getrokken. Maar John was door die blunder nog niet wakker geschud. Niet veel later ging John weer in de fout en was het 1-2. Na rust bleef Heijtinga zwak optreden en droeg bij aan de 1-3.
Pas toen haalde trainer David Moyes de slaapwandelende nummer 5 van het veld. Moyes zat blijkbaar ook te slapen. Everton bleef daarna gretig en aanvallend proberen de wedstrijd alnog te redden. En met succes! Het werd uiteindelijk 3-3. Zonder John Heitinga had het dus eigenlijk 3 tegen een half doelpunt moeten zijn. John moet maar weer terug naar de bank. Of naar het tweede.