Als ik beroepsmatig gezien mijn ideeën presenteerde over de aanpak van een probleemstelling, dan maakte ik gebruik van mijn kennis en vaardigheden. Soms zeiden mijn toehoorders dat ik het zo even uit mijn mouw schudde. Ze wisten niet hoe ik daar dagelijks mee bezig was. In die tijd kende ik de fasen en sub fasen van de methodiek SDM uit het hoofd (zei de gek). Ik werkte uit het hoofd met sjablonen om mogelijke knelpunten en oplossingen rond IT vraagstukken te benoemen.
Toch meenden sommigen dat ik me dan arrogant gedroeg. Terwijl ik zeker geen houding had in de zin van : ik weet wat goed voor u is. De klanten maakten zelf hun keuzes, ik legde hen enkel opties voor.
Als men mij naar een bepaald document vroeg, gaf ik zonder op of om te kijken het vrij gedetailleerde antwoord : Dat zit in map 6 onder Hoofdstuk 2. Dat vond men toen ook al arrogant. Terwijl ik gewoon gebruikmaakte van mijn geheugen. Wie zelfverzekerd overkomt krijgt soms te horen arrogant te zijn. Het verschil is, dat zelfverzekerde mensen geen moeite hebben om hun fouten toe te geven. Daar hebben arrogante mensen wel veel last van. Ik heb mezelf ook nooit perfect gevonden. Elke dag was er een om te leren. Arrogante mensen vinden zichzelf wel volmaakt. Meestal dan.