Als ik mensen moest ondervragen over werkprocessen, dan sloeg ik hun antwoorden die begonnen met 'volgens mij' of 'ik denk' of 'ze zeggen, dat..' en meer van dat soort vaagheden over. Niet relevant voor mij, want ik was op zoek naar feiten en niet naar veronderstellingen.
Als ik al die verhalen lees en/of hoor over het C-virus, dan kan ik op basis hiervan ook heel veel overslaan. Daar zitten dus ook verhalen van het RIVM bij. Ik heb nog niet ergens iets wetenschappelijks (=bewezen) gevonden, waaruit gebleken is dat het c-virus een kind herkent als zijnde geen drager. Als het zo zou zijn, waarom zijn de scholen en opvangcentra dan dicht? We worden maar e.e.a. op de mouw gespeld. Net hoe het uitkomt. Ik ga liever voor de feiten dan voor vaagheden en de angst.
Zo zijn er hier ook mensen die reageren op het bericht over 'onze' besmette artsen, dat het informeren van de patiënten niet nodig was. Omdat het volgens hen om een niet ernstige situatie ging. Oké, er is dus volgens hen ook een niet ernstig C-virus. De snel herstelde arts is aanzienlijk jonger dan de overige drie. Ieder mens reageert nu eenmaal anders op het virus. Kinderen zijn voor mij ook nog steeds mensen.