Ik mag dan vergeetachtig zijn, er zijn bepaalde mensen en momenten die ik niet vergeet. Dagelijks denk ik aan ze. Misschien ook vanwege het nadrukkelijke verzoek van mijn broer Ruud. Op zijn sterfbed heeft hij mij een paar keer nadrukkelijk gevraagd, hem na zijn overlijden niet te vergeten. Het klonk beide keren bijna wanhopig. Alsof zonder die gedachte aan hem hij er definitief niet meer zou zijn. Ik schrok de beide keren toen hij mij dat vroeg. Ik denk dus dagelijks aan hen. Uit gewoonte, omdat ik ze mis. Sommige liedjes hebben door gebeurtenissen voor mij een andere lading gekregen. Zoals dit nummer dat kreeg, nadat mijn lieve mamma overleed :