Als ik iemand help, doe ik dat omdat ik het fijn vind. Helpen is wat mij betreft samen iets doen. Tenzij de ander zwak, ziek en/of misselijk is of een ander gebrek heeft. Ik zie het niet zitten een gezond iemand te helpen, die tijdens het werk enkel op een stoel zit of zelfs op een bak ligt. Ja, dat laatste komt ook voor. En dan ook nog te beroerd te zijn om iets te drinken in te schenken. Dat merkte ik onlangs. Toen werd een jonge vrouw gevraagd om even koffie te gaan zetten voor de harde werkers. Meneer was zelf druk bezig en ik/wij dus ook. Wat denk je wat ik haar hoor zeggen : "Ik??" Op een toon alsof ze zeer onaangenaam verrast werd. Ze kwam zuchtend en steunend onder haar dekentje vandaan en hees zichzelf traag uit haar stoel. Sjokkend liep ze door de rommel richting de garage. Wat een lui mens! Nee, ze mankeerde fysiek echt niets. Mentaal duidelijk wel.
Dat was zo'n moment waarop ik weer eens even in die woning om me heen keek; wat een bende! Als je weet dat er bezoek komt, ruim je toch wat op? Tenminste, dat zijn onze gewoontes. Even ruimte maken, zodat het werkvolk z'n gang kan gaan.