Als we in aanraking komen met mensen die een beperking hebben, dan laten we ons er graag over informeren. Al was het maar om zo'n iemand beter te begrijpen.
Het verschijnsel Autisme begon zo'n 8 jaar geleden onze aandacht te trekken, vanwege het gedrag van een kind in onze directe omgeving. Het lezen over autisme en het volgen van speciale tv programma's hierover leidde ertoe, dat we ons steeds beter konden inleven in de situatie en de gedragingen van het toen nog onrustige kind. Al vrij snel hanteerden wij een bepaalde aanpak, die tot rust leidde. Sonja werd er vaak bij geroepen, wanneer het kind onhandelbaar was. Zo ver reikten haar kennis en vaardigheden. Die brachten niet alleen rust voor het kind maar ook voor de directe omgeving. In dit geval (er zijn veel vormen van autisme) spelen structuur, beperking van het aantal prikkels en duidelijkheid / eenvoud een hoofdrol.
We kunnen slechts één vraag of opdracht per keer hanteren, anders raakte het kind de draad kwijt. Als dat laatste gebeurt wordt het opstandig en gaat agressief gedrag vertonen om de opgebouwde frustraties een uitweg te bieden. Het kind voelt zich het prettigst in een omgeving waar alles en iedereen een vaste plek heeft.
Constant toezicht en begeleiding zijn nodig, om tijdig bij te sturen en problemen voor te zijn. We zien direct wanneer de houding en mimiek verandert. Dan grijpen we in, om frustratie te voorkomen. We adviseren het kind, bij zo'n opkomend gevoel van frustratie zich even af te zonderen om weer tot rust te komen. Het kind vergt om die redenen extra aandacht van de ouders, die het dagelijks op weg helpen om de dag op een leuke manier door te komen. Het heeft nog constant toezicht nodig, totdat het in staat is zijn eigen functioneren geheel onder controle te houden. De extra aandacht betekent overigens niet als zou het vanwege autisme onttrokken worden aan dagelijkse zaken als wassen, kleden, eten, opruimen, naar school gaan enzovoort en fatsoensnormen. Andere bezigheden, zoals sport en hobby's, moeten op het kind afgestemd zijn. En altijd weer onder toezicht. Natuurlijk leggen we ook uit waarom het kind dingen zus of zo moet doen of moet laten. Net als bij andere kinderen. In wezen is het kind net als andere kinderen, zij het met een beperking.
Afgelopen week was er weer een programma over autisme. Het is geruststellend te weten, dat onze aanpak overeenkomt met wat het kind in ons geval nodig heeft. Voor medelijden is geen plaats. Daarmee wordt niemand geholpen. Een dergelijke houding maakt niet alleen het kind, ook zijn omgeving tot slachtoffer (van het kind).