Diverse loterijen maken reclame omdat er miljoenen gewonnen kunnen worden. Het zal allemaal wel. Oké, geld kan het leven wat gemakkelijker maken. Ik heb een keer gekeken naar een tv programma over zeer rijke mensen. Wat denk je? Ik vond het helemaal niets. Wat een decadentie, zeg. Ik bedoel, wat moet je nou met 12 auto's? En een huis dat veel weg heeft van een luxe hotel, met legio kamers, die zeer luxe zijn ingericht? En waarom moet alles van goud zijn? Ik schaamde me voor die mensen, die uit gekheid niet meer weten wat ze met hun geld moeten doen.
Ik ben waarschijnlijk nogal beïnvloed door mijn jeugd. Mijn ouders moesten telkens weer zien de eindjes aan elkaar te knopen. Elke stuiver omdraaien voordat het uitgegeven werd. Geld had iets beangstigend voor mij. Iets waar je zorgen van kreeg. Aan de andere kant wilde ik veel geld hebben, om mijn ouders te helpen. Niet voor mezelf. Ik had geen gedachten in de zin van een lijstje met materiële wensen. Of nee, die had ik wel, maar dat had geen enkele prioriteit. Misschien is die gedachte voortgekomen uit : geld maakt niet gelukkig.
Als ik die loterijprijzen zie, dan denk ik steevast : wie zouden daarmee geholpen kunnen worden? Soms lees ik wat vergoelijkende teksten over miljardairs die miljoenen aan goede doelen schenken. Dan denk ik : "Ja en?" Ik denk dat velen met een veel lager inkomen dat verhoudingsgewijs ook doen, maar dat zij dat niet aan de grote klok hangen. Geld is net als het geloof : het zorgt voor veel ellende en een beetje vreugd.
Misschien heeft dit liedje uit mijn jeugd ook een rol gespeeld?