Fenna af met de hondenhanddoek. Dat is gewoon een handdoek van mij, die ik (schoon!) aan Fenna heb gegeven. De doek hangt bij de achterdeur over de verwarming. Als ik haar wil afdrogen zie ik aan haar houding dat ze daar gen plezierige ervaring mee opgedaan heeft. Ze duikt weg met haar Friese kop. Waarschijnlijk heeft iemand haar kop te hardhandig drooggewreven. Dus begin ik bij haar staart en werk dan rustig naar voren toe. Als ik dan bij haar kop ben aangekomen, vindt ze het geen probleem.
Hier en daar wordt al vuurwerk afgestoken. Namens Fenna : Grrr! Voor mij niet echt vervelend of ergerlijk hoor, maar voor Fenna dus wel. De knallende geluiden maken haar bang. Vanmiddag dus ook. Zodra ze een knal hoort, begint ze als een gek aan de riem te trekken. Als ze los zou lopen, was ze direct naar huis gerend. Maar ze zit aan de riem en moet zich conform het geleerde zich gedragen. Zo'n wandeling richting huis duurt dan extra lang. Ik blijf rustig en sta telkens stil, omdat ze in de riem gaat hangen. Als ik stil sta, weet ze dat ze zich naast me moet opstellen. En ik sta dus om de haverklap stil om pas weer de weg te vervolgen als ze naast me staat. Als het te lang duurt laat ik haar naast me zitten. Dan zit ze te trillen als een rietje. We komen uiteindelijk wel weer thuis, hoor. Maar wat een gedoe.