Bakken met een lasapparaat

Vandaag ben ik weer even met het lasapparaat bezig geweest. Het frame van een fauteuil had het begeven. Toen we de stoel hadden overgenomen bleek er een scheur in het V-vorm frame te zitten. Ik heb die toen gerepareerd door er een plaatje op te lassen. Hoewel, lassen is een wat erg groot woord voor mijn bakaktiviteiten met dat oude lasapparaat. Dat apparaat heb ik ooit in de vorige eeuw, ruim 30 jaar geleden, gekocht in Schoonhoven. Maar hij doet het nog steeds goed. Tenminste, als er een echte lasser mee aan de slag gaat.
Thuis heb ik de poot los gemaakt van de stoel en ben toen naar de loods gereden. Daar ligt o.a. ook het lasapparaat. Ik heb eerst het oude plaatje weggeslepen. Daarna heb ik de V vorm terug gebogen in de originele stand. Ik heb op de uiteinden van de V een lange waterpas gelegd en ben toen net zo lang gaan buigen met een forse lange tang totdat de beide uiteinden waterpas waren. Erg handig als je een zoon hebt met veel gereedschap.
Toen ben ik de afstand tussen beide uiteinden gaan opmeten en heb een stuk plat ijzer genomen en dat op maat gekort. Het paste precies strak tussen beide uiteinden in. Daarna de boel plaatselijk wat geschuurd, zodat er tijdens het lassen, sorry bakken goed contact gemaakt kan worden.
In eerste instantie bleef de elektrode nogal plakken, maar na wat gedraai aan de grote knop (meer of minder spanning) kreeg ik een mooie lasvlam te zien door mijn pikdonker gluurvenstertje van het lasmasker. Ik heb beide zijden goed vast kunnen bakken. Niet met een mooie rups, maar als eentje die eruitzag alsof iemand erop gestaan had. Haha! Ik heb de lasnaden schoon gebikt en wat glad geschuurd.
Ook na het laswerk waren de uiteinden nog steeds waterpas. Weer thuis heb ik de stoel weer op de poot gemonteerd. Nu staat die oude stoel weer mooi recht!