Zaterdag, tijdens de bijeenkomst op het pleintje, sprak ik onder de parasol die als paraplu dienst deed een tiener. Ik denk dat ze ongeveer 15 jaar is. Wat mij verraste was, dat ze precies wist wat ze later wilde gaan doen. En hoe ze dat doel via welk onderwijs wilde gaan bereiken. Ze hield weliswaar een slag om de arm, "je weet nooit iets zeker", maar toch. Ik vertelde haar dat ik zelfs op mijn 20 ste nog niet wist wat ik wilde gaan doen. Het is voor mij allemaal vanzelf gegaan. Niet helemaal vanzelf, want ik trok wel zaken naar me toe, die ik leuk vond. Ach ja, ik probeerde er telkens weer iets van te maken. Gelukkig werden mijn talenten ontdekt en ging ik jarenlang met plezier naar werk. Ook op de maandag.
We spraken ook over andere zaken. Blijkbaar vanwege mijn begrip voor bepaalde situaties, vroeg ze mij of ik goed overweg kan met de jongere generatie. Tja, dat had ze beter niet kunnen vragen. Nee hoor, grapje. Over het algemeen gaat het best wel goed tussen mij en de jongere generatie. Al vind ik het soms wel lastig hun gedachtewereld en handelen te begrijpen. Ik ben op een bepaalde manier opgevoed. Ik heb daaruit veel overgenomen en een aantal andere zaken veranderd of laten vallen.
Wat mij opvalt bij de jongere generatie is dat het lijkt alsof zij geen voorbeelden hebben meegekregen. Alsof veel zaken hen overvallen, nieuw voor hen zijn. Er wordt dan nogal stuntelig en emotioneel gereageerd in situaties die om een adequate aanpak vragen. Zowel zakelijk als privé. Zou mijn / onze aanpak dan toch helemaal verkeerd geweest zijn? Misschien wel, al ben ik zelf overtuigd van het tegenovergestelde. Maar ik blijf zoeken naar het waarom. Zoeken naar het antwoord op vragen als waarom een aai over het bolletje in plaats van correctie? en waarom roken in plaats van sporten? of waarom een app als soufleur voor je leven? of waarom eerst een pilletje voordat het leuk wordt?