Vanmorgen, tijdens het opruimen van zwerfvuil, hoorde ik een mij bekend geluid : het gepiep van een verdrietige pup! Voor de ingang van de super zat een pup aangelijnd ongeduldig te wachten. Toen ik al grijpend en opruimend bij pup en bazin aanbeland was, maakte ik de laatste een compliment voor de mooi getekende jonge hond. We raakten geanimeerd in gesprek over honden in het algemeen en pups in het bijzonder, toen de schuifdeuren van de super zich openden. Een jongeman kwam scheldend op mij afgebeend en schreeuwde : "Rot op man! Bemoei je er niet mee! Donder op, klootzak!!!" Hij greep de vrouw bij haar jack en schreeuwde : "Stoppen en meekomen jij! Nu, direct!" Hij sleepte haar aan haar jas weg van mij. Uit ervaring weet ik dat mensen die direct gaan schelden eigenlijk hun zwakte proberen te verdoezelen. Dus ik bleef rustig, liet me niet uitdagen en liet hem maar uitrazen. Ik wenste ze toch maar samen een fijne dag toe en ging verder met mijn grijpwerk.
Tot dan schreef ik zijn onbehouwen actie toe aan jaloezie. Oké dat klinkt ijdel, maar dat dacht ik dus. Niet veel later viel bij mij het kwartje. Iemand maakte mij erop attent dat voor de schuifdeuren van de super een verse hoop hondenpoep lag te dampen. "Aha!", dacht ik. Omdat ik een fel oranje gekleurd jasje droeg, dacht meneer waarschijnlijk dat ik zijn partner daarop aangesproken had. Maar dat was dus niet zo. Achteraf gezien dacht ik : gelukkig niet.