Eenzaam en alleen

Ik herinner me nog goed de periode vlak na het overlijden van mijn vader in 1997. Vooral vanwege de zorgen die ik over mijn moeder maakte. Ze was immers alleen in die alsmaar groter geworden eengezinswoning aan de Splinterlaan waar ooit zes kinderen de ruimte vulden. In die periode was ik vaak in Zoeterwoude vanwege mijn opdracht voor Heineken. Ik maakte de afspraak met zowel het thuisfront als mijn moeder, dat ik twee keer per week bij haar zou overnachten. Dat was op de dinsdag- en donderdagavond. Het was niet alleen voor haar een welkome onderbreking, ook voor mij scheelde het aanzienlijk in reistijd en vermoeidheid.
Afgelopen maanden heb ik soms aan die gezellige overnachtingen teruggedacht. Met name op momenten dat iemand hier op bezoek was, die zelf aan de eenzaamheid trachtte te ontsnappen.
Nu ik ook vaak alleen ben, begrijp ik nog beter de veel gehoorde opmerking, vaak op klagende toon, dat alleenstaanden met  eenzaamheid worstelen. Ze hebben weliswaar kinderen, waar ze een goed contact mee hebben, maar die hebben hun eigen drukke leven. Vrienden en/of vriendinnen zijn er ook. Maar toch. Ze kijken geregeld hoopvol naar de zwijgende telefoon. Gebeld te worden met de vraag : "Wat ga je met Pasen doen? Heb je zin om te komen?" is waar ze op wachten.  Alleen thuiskomen is voor hen ook een crime. Geen hond die hen begroet. Zowel letterlijk als figuurlijk. En als ze op de bank of aan tafel zitten of de deur uitgaan krijgen ze soms het gevoel : alleen is maar alleen. Ze hopen buiten iemand tegen te komen. Al was het slechts voor een vriendelijke groet, maar als het kan liever een praatje.
Ik prijs me gelukkig dat Mike nog thuis is. Ook al is hij vaak weg en overnacht hij niet altijd thuis. Zijn aan- en afwezigheid biedt mij de mogelijkheid om alvast te wennen aan het alleen zijn. Ik merk overigens dat ik daar vrij goed mee kan omgaan. Ik vind gezelschap erg fijn, maar alleen zijn gaat mij ook vrij goed af. Helemaal in lijn met de uitspraak in menig sollicitatiegesprek, waarin ik aangaf een teamplayer te zijn die ook zelfstandig zijn mannetje staat. Maar er zijn veel andere alleenstaanden die liever in gezelschap verkeren en een bezoekje of uitnodiging op z'n tijd erg op prijs stellen. Vergeet ze niet.