Een vader moet vaderen

Het opaschap, daar zit muziek in

Op het station heb ik een gratis krant gepakt. In die krant stond een voor mij interessant artikel met de kop : Een moeder voor troost, een vader voor avontuur.
De schrijfster(!) van het boek dat in het artikel wordt besproken, Irene Zwaan, is van mening dat vaders veel meer verantwoordelijkheid moeten krijgen bij de opvoeding. In het boek "De afwezige vader bestaat niet" stelt ze de rolverdeling tussen vaders en moeders aan de kaak. Het gaat niet zozeer om tijdsbesteding, maar om gezag. Vaders hebben weinig in te brengen. Vaders worden ontmand door moeders. Vaders moeten als een tweede moeder omgaan met hun kids.
Irene is van mening dat vaders net zo belangrijk moeten zijn in de opvoeding als moeders. Een kind heeft immers fundamenteel recht op beide ouders. Daarom moeten beide ouders betrokken worden en zijn in de opvoeding. Let wel : het betreft hier dus niet huishoudelijke taken. Praten, luisteren en troosten zijn veelal aan moeders. Met pa ga je op avontuur en niet breien of janken. Vaders vertellen ook geen sprookjes. Daar zijn ze te mannelijk voor. Tenzij ze iets van de vrouw willen...
Irene is een voorstander om het verschil tussen vader en moeder zoals die al lang bestaat, te doorbreken. Mannen kunnen nu eenmaal niet moederen en moeders niet vaderen. Maar ook een vader mag best zeggen dat zijn tiener zijn kamer eens moet opruimen. Of de deur achter zijn kont moet sluiten. Maar dat gaat veel moeders al te ver. Pa moet zich er niet mee bemoeien. Vaak doet zich de situatie voor, waarin pa het zelfde zegt als moe. Maar moe accepteert dat niet en kiest zodoende zonder het te beseffen partij voor het kind.
Irene gaat weer een conferentie over dit onderwerp houden. Dit keer speciaal gericht op de vaders. Al lijkt het mij zinvol om ook moeders uit te nodigen. Moeders hebben nu te vaak het opvoedingsheft te strak in handen. Voor vaders en moeders kan je ook oma's en opa's lezen. Daar zie je geregeld hetzelfde verschijnsel.