Toen ik hoorde dat we een vrouw als minister van defensie zouden krijgen, krabde ik flink achter mij oren. Ik zag een leuke moeder voor me, die de jongens in het veld met ach en wee zou benaderen. Ik zag ook al dat gevaarlijke wapentuig verdwijnen en plaatsmaken voor breinaalden, schrapboeken, emmers en sponzen. De gevechtspakken zouden voortaan van een keurige vouw hebben en roze met witte wolkjes van kleur zijn. Recent zag ik wat nieuwsflitsen van deze dame, tijdens bezoekjes aan de manschappen. Ik heb Jeanine Hennis-Plasschaert (zo heet ze) nu vrij uitgebreid kunnen aanhoren, al kwekte Mathijs daar zoals gewoonlijk weer flink irritant doorheen. Ik moet zeggen dat ze zich professioneel weerde in de discussies. Ze heeft verstand van zaken en komt niet bepaald als een manwijf over. De enige frictie betrof het wervingsbeleid van Defensie. Beroeps militairen beklagen zich over het niveau van de rekruten, maar volgens de minister komt het allemaal goed.
Over de JSF, de mogelijke vervanger van de F16, liet ze weinig los. Volgens mij is dat toestel inmiddels behoorlijk verouderd en hangt er ook een fors prijskaartje aan. Maar ja, antiek is vaak duur.
