.jpg)
Al snuffelend kwam ik een lp van The Beatles tegen. Een fleurige hoes uit midden jaren 60 met de tekst "Sgt Pepper's lonely hearts club band" erop stak opvallend uit de bak. Toen die lp in 1967 uitkwam heeft mijn broer Joop hem direct gekocht en in mijn bijzijn bijna grijs gedraaid.
Maar nu, 46 jaar na dato, staat ie in de bak met oude lp's. De prijs is hoog : 12,50 euro. Maar als ik het exemplaar controleer zie ik een beschadigde hoes, een dito binnenhoes met lp met krassen. Zo'n exemplaat is misschien een euro waard, om er een asbakje of frisbee van te maken.
Maar ik trof toch nog een diamantje tussen die oude platen. Een lp uit 1969. Een bijzonder exemplaar van Slim Whitman. In zeer gave conditie. Alleen de hoes is op de lijmrand wat gaan loslaten. Het prijskaartje vroeg 1,50 euro. Geen geld dus. Niets zeggen en vlug afrekenen.
Bij de kassa stond een lange rij wachtenden. Het is nog een hele toer om spulletjes van een paar euro af te rekenen. Vooraan staat een bejaard stel. Hij houdt een bankpas in zijn trillende hand. Zij kijkt wat dromerig om zich heen. "Van mij mag ie hoor!", zegt de mevrouw achter de kassa vrolijk. Meneer heeft humor en is ad rem : "Mag ik hem er dan insteken?" Mevrouw stemt in : "Ja doe maar!" Met een grijns op zijn gerimpeld gezicht steekt de man zijn bankpas in het betaalapparaat en rekent af. Als het apparaat piept ten teken dat de transactie gereed is, zegt meneer met pretoogjes : "Doet het pijn? Dan haal ik hem er direct weer uit!" Er wordt gelachen. Maar niet door zijn vrouw. Die kijkt al die tijd met een jaloerse blik naar dat ding met die gleuf en zal ongetwijfeld gedacht hebben : "Jij lelijke slet!"