Een rijbewijs!

Vanmiddag is Mike geslaagd voor zijn rijbewijs. Hieperdehiep HOERA! Natuurlijk sprong ik een gat in de lucht van blijdschap. Al begrijp ik niet waarom ik me opeens afvroeg, wat lang parkeren op Schiphol eigenlijk kost. Hahaha!
Mike houdt het sec bij een autorijbewijs. Hij is geen motorliefhebber en dat hoeft ook niet (schrijf ik met tranen in de ogen).
Ik heb onze jongens altijd vertrouwd. Ze weten wat we van ze verwachtten als ze het pad naar volwassenheid en zelfstandigheid bewandelen. Dus de fiets wordt niet ingeruild voor onze auto, nuchter achter het stuur en je niet laten opfokken door je passagiers en/of andere weggebruikers. Zelf de verstookte brandstof betalen, tenzij anders is overeengekomen en uiteraard de boetes. Een flink beroep op de zelfdiscipline dus. En ja, jaren later hoorde ik dan verhalen. Geen gekke, roekeloze dingen, maar grappen en grollen, zoals tijdens een blaastest. In de auto hing een walm van alcohol. En terwijl Ben stug volhield niets gedronken te hebben, werd het tegendeel beweerd door zijn aangeschoten kornuiten in de auto. Maar de blaastest gaf hem gelijk. Of over iemand die  in de laadruimte zijn roes lag uit te slapen. En dan zwijg ik maar over de verklaringen rond de vreemde luchtjes, die ik na het weekend onderweg naar de klant in de auto rook.

Mike wil deze zomer met de auto naar Denemarken op vakantie. Van mij mag ie, hoor. Die auto is maar een ding en ik gun hem zijn pleziertjes. Dus karren met die hap. Ik wens Mike veel veilige, leuke kilometers toe.