Zolang als ik kan fietsen is de verlichting een crime. Eerst de dynamo met die filter dunne slappe draadjes, die snel afbreken. Dan de dynamo zelf, waarvan de aandrijving of de band niet of verkeerd raakt of hem vernielt. Toen kwamen de magneetjes op de spaken en een lampje op de wielas voor en achter. Maar die lampjes hebben een lage lichtopbrengst, net gloeiende spijkers. Zelfs op de elektrische fiets zie ik weer die ouderwetse draadjes. Nu is de verlichting op batterijtje populair. Zowel op het lijf als op de fiets bevestigd. Maar ja, batterijtjes is w/meer chemisch afval.
Dat fietsverlichting belangrijk is, lijdt geen twijfel. Niet alleen zien, maar vooral gezien worden. Een boete voor ondeugdelijke verlichting kost de fietser zo'n 57 euro inclusief administratiekosten. Ook weer zo'n leuk verzinsel : administratiekosten. Werden die boetes vroeger dan niet geadministreerd? Die toevoeging schept weer een precedent, zodat op termijn de verzendkosten, ontvangstkosten, verwerkingskosten, bankkosten, ik controleer uw fiets kosten enz. ook nog doorberekend kunnen worden.
Nu is weer een nieuwe versie van fietsverlichting op de markt gekomen. In Amerika, een land waar fietsen zonder epo nog in de kinderschoenen staat, heeft men de batterijoplossing wat gemoderniseerd met led verlichting. Niet echt een vinding waar de fietswereld op zit te wachten, maar het is weer eens wat anders. Niet zozeer voor opa, maar voor de kids (of America).