Gisteravond zag ik een PSV, dat alles had en gaf waar Ajax het liet afweten. PSV zit merkbaar al op koers aan het begin van de nieuwe competitie. Bij Ajax zag ik weer de bekende amateuristische fouten, zoals per se eerst een persoonlijk duel willen aangaan, veel terugspeelballen (ook naar PSV spelers) en dito slordige passes. Voor de wedstrijd, een dag eerder, zei ik al tegen Sonja : "Als PSV een paar keer snel uitvalt is het gedaan met Ajax." En zie, weer een unheimisch Gefühl van mij dat uitkomt. Zelfs bij een 2-0 achterstand werd de bal in de Ajax defensie traag rondgespeeld. Martinez is een goede verdediger, maar telkens weer achterin duels willen aangaan is zo dom. Zijn uitverdedigen is conform de rest : traag. Ik blijf het vreemd vinden, dat profvoetballers hun manier van spelen niet kunnen wijzigen aan de hand van eerdere (bijna) successen. Als een snelle actie leidt tot een (bijna) doelpunt, waarom blijft het elftal daarna toch weer zo traag en doorzichtig spelen? Intelligentie louter in de benen dus.
Het was de laatste wedstrijd voor de scheids, Björn Kuipers. Een topscheids, die weer de baas was in het veld.
Toen ik het publiek zag, dacht ik : "Dit wel, maar een festival niet??" Weer zo'n ongeloofwaardige coronaregel van clown Hoax de Jonge.