Ooit klaagde iemand, dat hij als jonge tiener door zijn ouders naar een verkeerde school gestuurd was. Ik kende niet alleen zijn voorgeschiedenis, maar ook zijn ouders. Dus wist ik, dat het helemaal geen verkeerd besluit was.
Ik vroeg hem toen, zo'n 20 jaar na het behalen van zijn diploma van die verkeerde school : "Maar je hebt sinds je werkt alle tijd en gelegenheid, om alsnog de schoolopleiding te gaan volgen die jij zelf wil?" En dat ik dat een betere oplossing vond, dan te gaan zitten klagen. Sindsdien heb ik hem die klacht nooit meer horen uiten.
Sommige kinderen blijven zich ook als volwassenen kinderlijk gedragen. Iemand die al jaren niet meer thuis woonde en in de financiële problemen was geraakt, vond dat zijn ouders die voor hem moesten oplossen. "Want", zo zei hij, "jullie hebben mij op deze wereld gezet en jullie zijn als ouders daarom verantwoordelijk."
Ik dacht niet gelijk "wat een rare vent!" Nee, ik dacht : "Hebben zijn ouders hem zo opgevoed?" Zijn ouders liepen wel als een hondje achter hem aan. Met geld, eten, kleding enz. terwijl de volwassen zoon quasi stoer op zichzelf woonde. In het verlengde daarvan dacht ik in dat geval : "Geef je ouders maar de schuld!"