Ach ja, ik heb hem nog steeds. Altijd goed bewaard en nog steeds enigszins trots op dat klokje. Mijn vader kocht op Curaçao voor elk van de Drie Musketiers een horloge. Dat was in de Nederlandse zomermaanden van 1963. Ik weet nog dat het horloge in die tijd zo'n 80 Antilliaanse guldens kostte. Ook vanwege die prijs heb ik hem gekoesterd. Niet eerder had ik zo'n duur cadeau gekregen.
Ik heb hem vaak gedragen. Maar ik ben niet zo'n klokkijker. Met sporten ging het horloge af of meestal niet mee. Ik bewaarde hem liever thuis. Veilig.
Het is een Enicar Ultrasonic met 17 juweeltjes erin. Het laatste zal wel. Ik heb het horloge nooit opengemaakt. Ik heb het een keer in Leiderdorp aan de Laan van Ouderzorg laten schoonmaken. Bij juwelier De Jonge. Die startte daar eind jaren 60 een winkeltje. Dat zaakje bij de winkelgalerij Santhorst had nogal last van inbraken. Daarbij is
zelfs een keer een kneedbom gebruikt. Gelukkig heb ik het horloge weer retour gekregen. Natuurlijk heeft het uurwerk wat schade opgelopen. Er zitten gebruikssporen op het glas. Meestal omdat ik het al dragend ergens langs schuurde. Dat vond ik ook zonde. Het horloge was ik na de verhuizing een tijdje kwijt. Het zat me wel dwars. Ik wist zeker dat ik het ergens bewaard had, maar waar??? Vandaag vond ik het bij toeval terug. Keurig in een doosje, waarvan ik dacht dat er een gedenklepeltje of zo in zou liggen. Je begrijpt wel hoe blij ik ben. Ik vind het nog steeds een te bijzonder kleinood om weg te doen.
