Het coronavirus is een ware splijtzwam aan het worden op maatschappelijk gebied. Het gedram van de overheid om iedereen gevaccineerd te krijgen, wordt door steeds meer gevaccineerden overgenomen. Zelfs gevaccineerde sportlui willen niet meer met niet gevaccineerde collega's samenwerken. Daarmee geven zij duidelijk te kennen, dat vaccinatie blijkbaar niet helpt.
Hun houding is een uitwas van een eerdere ontwikkeling, waarin alles en iedereen gelijkgesteld moet worden. Bijna iedereen, want aan de top zijn er uiteraard uitzonderingen. Critici noemen het een onderdeel van het neo-communisme, waarin het streven is om de mens volledig in dienst te stellen van de staat. Als het aan bepaalde politieke partijen ligt, dan is zelfs mijn lichaam niet van mij en kan ik enkel van vrijheden dromen.
Nee hoor, ik ga niet zover dat ik hoop dat alle gevaccineerden en hun nazaten straks ernstige klachten krijgen. Maar het gaat met mij wel langzaam die kant op. De polarisering wordt van hoger hand flink gevoed. Als niet gevaccineerde krijg ik de rol van de neo-Jood, die te maken krijgt met het neo-antisemitisme. Of krijg ik een ratel en moet ik al ratelend roepen : "Corona! Corona!"?
Ook op sportief gebied is een tweedeling aan het ontstaan. Bepaalde gevaccineerde sporters willen niet met niet gevaccineerde collega's omgaan. Impliciet zeggen die gevaccineerden mij, dat het vaccin dus niet werkt.
Dat de betreffende respectloze sporters er nare ideeën op nahouden blijkt wel uit het feit, dat het voor menige voetballer geen probleem is om straks in Qatar te gaan sporten. Ach, al die doden, wat maakt dat nou uit? Als ik maar kan voetballen. Een mentaliteit die letterlijk over lijken gaat. Maar respect voor andermans leven en keuzes, waaronder o.a. die van vaccinatie ontbeert. RESPECT, je weet wel, het woord dat ze zo graag op hun shirt dragen.