In de jaren 90 begon de wereld om te keren. In plaats van de overtreders aan te pakken, werden de niet-overtreders beloond. Er kwamen ook allerlei zielige verhalen naar boven om een overtreding goed te praten. Verhalen als een slechte jeugd, een keer gestoken door een mug, een keer 'nee' te horen hebben gekregen en een spelletje verloren op z'n eigen verjaardag.
Gisteren gebeurde het weer. Hier in het bos, dat een speciaal daarvoor aangewezen losloopgebied is voor honden, loopt een meneer met een aangelijnd kutkeffertje. Dat beestje valt naar alles en iedereen uit. Keffend en grommend. Meneer corrigeert het niet en houdt hem ook niet kort aan de flexriem. Dit keer was het een grote hond van een mevrouw, die dat agressieve gedrag niet tolereerde. Ik hoorde geschreeuw, aanhoudend gekef en gejank. Ik ben maar doorgelopen.
Meneer is ook niet aanspreekbaar. Zelf schreeuwt ie enkel : "Zie je niet dat mijn hondje jou en je hond niet mag!!" Een keer heb ik tegengas gegeven. Door hem erop te wijzen dat het een losloopgebied is. Er is plaats zat om met een hond aangelijnd te wandelen. Maar daar heeft meneer geen oren naar. Iedereen moet maar rekening houden met hem. Er zijn ook mensen die allerlei zielige verhalen spuien om het gedrag van meneer goed te praten. Daarbij wordt met geen woord gerept over zijn verstandelijke vermogen. Die mensen zijn van mening, dat als meneer daar loopt iedereen in het speciale losloopgebied zijn hond moet aanlijnen. Zij zullen ongetwijfeld opzij springen wanneer een fietser over het voetpad rijdt en ook nog 'sorry!' roepen.
Zoals je weet heb ik één keer Fenna haar gang laten gaan. Die meneer had ook maling aan mij en Fenna. Toen was de situatie omgekeerd : zijn hond los waar een aanlijnplicht geldt. Moet ik Fenna dan ook maar losmaken? Nee! Na twee keer verzocht te hebben de hond aan te lijnen (hij viel Fenna aan), heb ik Fenna een keer niet kort gehouden. Ze nam die loslopende reu te grazen. Het is wel zo dat we sindsdien die hond aangelijnd zien. Jammer dat het zo moest.