In de vorige eeuw moest ik soms meedenken over beleid en strategie. Tijdens een stukje opleiding werd een fabrikant van gordijnen de vraag voorgelegd : blijft het bij gordijnen of wordt het lichtbeheersing? Of wel de scope moest misschien verbreed worden om de continuïteit te waarborgen.
Als ik lees hoe Defensie en het kabinet omgaat met de noodtoestand in Afghanistan, dan zie ik weer die beperkte blik met sec eigen belang. Met oogkleppen aan de slag. Men praat over tolken in plaats van over Afghaans personeel. Men wil het zich weer gemakkelijk maken ten koste van anderen. Anderen die marteling en/of dood wacht en als oud vuil aan de kant geschoven dreigen te worden door Rutte c.s.. Wat een VOC mentaliteit.
Het is al erg te zien hoe men het gebruik van de telefoon in het verkeer aanpakt. Dat kost immers ook mensenlevens. Men ratelt over bestuurders van motorvoertuigen in plaats van over verkeersdeelnemers.
De Taliban belooft weer veel. Maar als ik nieuwszenders uit die regio beluister, dan zijn er al in veel gebieden maatregelen getroffen om aan de sharia te voldoen. Dag vrijheid.
De VN wil dat de Taliban een gemêleerde regering krijgt. Ik dacht : "Daar gaan ze weer. Stop nou eens met die bemoeienissen!"