Al vrij snel kon ik al luisterend naar muziek me concentreren op een van de instrumenten of alleen de zanger of zangeres. Ik kon en kan nog steeds die afzonderlijke elementen naar voren halen en er naar luisteren. Dan hoor ik nadrukkelijk de bas of de ritmegitaar of de drums. De zang en solo's van een gitaar of ander instrument waren niet zo lastig te filteren uit de rest. Dat was in de studio's al gebeurd.
Ik vind het ook belangrijk de tekst goed te kunnen horen. Niet alle zangers / zangeressen verstaan die kunst, met gevolg dat wanneer ze de hoogte ingaan er enkel geschreeuw overblijft. Maar als hoge tonen gehaald worden en de woorden zijn nog goed uitgesproken, dan vind ik dat top.
Dit nummer ken ik van de Amerikaanse dames The Supremes. Midden jaren 60 was dat. Later kwam Phil Collins met een cover. Weer later deze groep. Het blijft na al die decennia een leuk nummer.