Trigger happy. Militairen die graag de trekker van hun wapen overhalen. Eerst schieten, dan vragen. Ik word eraan herinnerd, als mij om hulp gevraagd is door bepaalde mensen. Ze hebben problemen met hun computer / tablet. Ze gunnen mij niet de tijd een bepaald deel te bekijken of te lezen, want ze produceren een waterval aan vegen en tikken op het scherm. Het duizelt mij dan volledig. Op vragen wordt vaak geantwoord met : "Dat heb ik niet gedaan" of "Natuurlijk niet!" of "Dat weet ik wel." Zucht.
Ze komen met een probleem bij me, maar tijdens het oplossen door mij, laten ze nadrukkelijk telkens weten het beter te weten. Over mijn schouder heen drukken ze op toetsen, klikken of vegen ze. Grrrr! Tja, dan denk en zeg ik : "Los het zelf maar op." Maar dan geven ze toe dat ze dat niet kunnen.
Soms help ik zo'n betweter nog wel. Maar dan op mijn voorwaarden. Ik help die mensen nu alleen nog als ze mij over het probleem vertellen, het apparaat aan mij geven en daarna vertrekken. En anders uit de buurt van mijn werkplek in hun huis blijven. Desnoods wachten ze maar op zolder totdat ik roep : "Ik ben klaar!" Ik zou ook handboeien en duct tape mee kunnen nemen. Maar misschien geef ik met die spullen een heel ander signaal af. Tja, zo erg is het met die mensen. Of met mij?