Waar is de kaasschaaf?

Tja, ik heb weer de kaasschaaf nodig. Vanmorgen ben ik mijn  financiën gaan bekijken. Het is immers het eind van de maand en een kwartaal en het begin van nieuwe. Sinds ik met pensioen ben, februari 2014, zijn mijn vaste lasten per maand gestegen met zo'n € 60,=. Dat is nogal wat. De grootste stijging betreft de uitgaven voor mijn gezondheid. Hoewel ik niet ziek ben, betaal ik telkens weer meer. Ik overweeg daarom weer in mijn ziektepolis te gaan schrappen. Ik denk dan aan het tandartsdeel. Het is niet anders.
Ik ben niet van plan weer te gaan werken. Daar begin ik niet meer aan. Zoals bekend kent mijn pensioen geen periodieke verhogingen. Integendeel, men is van plan het te verlagen. Dus mijn inkomen is nog hetzelfde als in 2014. Omdat ik mijn uitgaven vrij secuur bijhoud, kan ik periodiek zien hoe de vlag er financieel bijhangt. Hij zakt naar halfstok. De komende periode ga ik mijn bankafschriften doornemen, om te zien waar ik de kaasschaaf nog overheen kan halen. Elke euro is er een die kan bijdragen aan zinvolle en leuke dingen.

Uit de hand gelopen

Het is in ons landje de afgelopen decennia flink uit de hand gelopen. Op alle gebied. De reclassering weigert zware criminelen als cliënt. Logisch, want die horen enkel in de gevangenis. Hopeloze gevallen. Nee, niet het land uitzetten, want ze komen met al die open grenzen, valse documenten en corrupte NGO's samen met slapende ambtenaren / politici zo weer terug. Hulpverleners worden aangevallen en er zijn geregeld liquidaties, waarbij onschuldigen niet ontzien worden.
Het pensioen wordt stapsgewijs verminderd. Door veel verzorgingstehuizen te sluiten, zal ik als oudere thuis moeten blijven wonen. De keus tussen een verzorgingstehuis of thuis heeft men mij afgenomen. Ik hoop maar dat dit iets van latere zorg is.
Ons land is een regio van gedogen geworden. Alles en iedereen wordt gedoogd. Oké, het is weliswaar een zware overtreding, maar.... Ik zie steeds vaker zielige verhalen over daders en taakstraffen.
Een mij wildvreemde Zweedse tiener kaffert mij woest uit over haar treurig leven, omdat haar ouders haar misbruiken voor hun idealen. Velen wachten op een woning, maar vreemden hebben voorrang. Bouwen is lastig, want de overheid heeft zichzelf via de regelgeving in een patstelling gemanoeuvreerd. De rijen bij de Voedselbanken groeien net als de onmacht ten aanzien van de handhaving van regels. Desondanks roept men vanuit Den Haag : "Het gaat goed met de economie!"
Het geheel doet me denken aan menig bedrijf, waar de top zich alleen druk maakt over geld en winst maken, terwijl het op de werkvloer waar het verdiend / opgebracht moet worden het kommer en kwel is.

Gewoon weer een weekend

Het is weer allemaal gelukt. De voormalig student is verhuisd en zijn kamer is gebruiksklaar. De verjaardag is ook gevierd dus ik kan er deze week weer tegenaan. Vanmiddag ga ik bij de tandarts langs.
Als ik achter mijn laptopje kruip, kijk ik als eerste even in mijn mailbox. Ik doe dat trouwens minstens twee keer per dag. Dat zouden er meer moeten doen. Veel mensen hanteren weliswaar een e-mailadres, maar kijken nauwelijks in hun mailbox. Slordig, zeker wanneer men zelf e-mails verstuurt. Iemand kan namelijk reageren.
Dat geldt niet alleen voor de mailbox. Er zijn veel websites waar het geen zin heeft om het vermelde e-mailadres te gebruiken. Ook op het ingevulde contactformulier wordt te vaak niet gereageerd. Hetzelfde verschijnsel doet zich voor met Appen en chatten; geen reactie op een vraag. Of tijdens een 'gesprek' opeens niets meer van je laten horen. Nogal onbeleefd, hè? Ik moet er maar mee eren leven. Ik ben blij dat mijn laptop thuis op een bureau staat en ik geen smartphone gebruik. Als ik ergens anders ben, heb ik geen last van piepjes en trillingen vanwege allerlei onzinberichtjes. Want die stroom onzin houdt wel aan.

Gewoon stikstof

Waarom ik me niet druk maak over het klimaat? De afgelopen 60 jaar heb ik het klimaat zien veranderen. Op de lagere school (jaren 50) leerde ik, dat ons klimaat verandert. Er was een tijd waarin zelfs de Sahara groen was. Het zou hier, op het noordelijk halfrond, warmer gaan worden. Als uitleg werd verteld, dat het komt vanwege de draaiende aarde en de planeten erom heen. Over het stoken van kolenkachels werd met geen woord gerept. Ook in het latere onderwijs werd de klimaatverandering gepresenteerd als iets 'normaals', dat algemeen geaccepteerd werd.
Laatst zat ik lekker lui op de bank te kijken naar het leven van Inuit aan de Noordpool. Ook daar is sprake van klimaatverandering. In het begeleidend commentaar werd verteld, dat die verandering 'normaal' is. Na de orkaan Ninja zijn daar wel meer veranderingen bijgekomen, zoals die van de winden. De Inuit waren verbaasd dat in de maand september nog steeds niet al het ijs gesmolten was. Huh? Ja, het was koud gebleven. Ik hoorde niets over stikstof (daar adem ik dus al ruim 70 jaar bijna 80% van in. Ook geleerd op mijn schooltje) of andere vormen van vervuiling als mogelijke oorzaken. Er werd naar de Grote Oceaan verwezen, waar de opwarming langzaam verschuift vanwege .....de draaiing van de aarde. Maar ja, dat soort mededelingen past niet in het klimaatdogma van de klimaatterrorsiten.
Tja, stikstof. Ik kan me voorstellen dat vanwege het summiere onderwijs velen uit de generaties na mij schrikken van die bijna 80%. Tot zelfs in paniek raken toe. Maar ik, met mijn nog gezonde verstand en degelijke schoolopleiding vind het gewoon stikstof. En tussen al die stikstof in bevindt zich nog zo'n 20% zuurstof. Maar 20%??!! Raak je al in ademnood? Hahaha! Laat onverlet, dat we zuiniger moeten zijn op ons milieu en..... onze kinderen.

Met vuurwapen, zonder gevolgen

De zoon van de burgemeester van Amsterdam, die met een vuurwapen op zak opgepakt is, wordt niet vervolgd voor verboden wapenbezit. Zijn vader wel. Klassenjustitie noem ik dat. Voor al die anderen die met (vuur)wapens zijn opgepakt ging dat dus niet op. Maar ja, 'dat is anders'. Ik bedoel : dat waren andere mensen, geen familie van. De zoon van mw Halsema wordt dus in bescherming genomen. Ook door zijn moeder Femke, die het blijkbaar gewoon vindt dat haar zoon met een vuurwapen op zak het huis verlaat : "Hij heeft er toch niets meegedaan?" Halsema heeft te doen met haar zoon, omdat hij opeens zo negatief in het nieuws kwam te staan. Typisch voor deze tijd : aaien en troosten in plaats van straffen.
Wij hadden thuis geen vuurwapens. Wel een uitgebreid bestek met o.a. messen. Ik heb het nooit in mijn hoofd gehaald om met zo'n mes op zak stiekem naar buiten te gaan. Zo werd ik immers niet opgevoed. Ik keek wel uit. Oké, ik heb wel geregeld een tafelmes en aardappelmes gebruikt om mijn bromfiets te repareren. Maar dat is (echt) iets anders.

Onderzeeboot als zwerfvuil

Sinds 2002 ligt er een oude Russische onderzeeboot in Amsterdam op de werf van de NDSM. Hij is daar gedumpt door een clubje dat de boot, Foxtrot, begin jaren 90 kocht. De boot dateert van 1956(!) en verkeert een zeer slechte conditie. Hij kan binnenkort water maken en zinken. Na wat gekissebis tussen de gemeente Amsterdam en de vermeende Belgische eigenaar, besliste de Raad van State dat de Belgische eigenaar niet verantwoordelijk is voor het verwijderen van de boot.
Bij de sloop van de boot komt veel gevaarlijk afval vrij en dat willen Nederlanders meestal graag elders dumpen. Al met al een rare zaak, dat men een onderzeeboot als zwerfvuil in ons landje kan achterlaten. Nota bene een van Russische makelij. Helaas komt het vaker voor dat schepen als vuil achtergelaten worden op zee.

Het Joe Biden schandaal

Voor de geïnteresseerden. Weer een voorbeeld van hoe corrupt Oekraïne is en welke politieke belangen er spelen. O.a. daaraan is het MH17 onderzoek ondergeschikt. Overigens is het geen slechte zaak om te achterhalen wat er met 1,5 miljard belastinggeld gebeurd is. Toch?

Met geduld en zelfbeheersing

Soms ben ik ook wat aan het pionieren. Dit proberen, dat proberen, weer opnieuw beginnen en weer proberen. Normaal heb ik weinig op met 'proberen'. Ik ga ervoor en anders niet. Dus voor mij is de try-and-error methode iets wat me uit mijn comfort zone haalt. Dan lukt me ook niet alles in één keer, omdat ik niet vooraf goed nagedacht heb. Dan zit ik meer in de doen-modus. Als ik de eindoplossing gevonden heb, gooi ik die weg. Dan begin ik weer opnieuw, maar dan voor de laatste keer (meestal). Ik werk liever niet met prototypes, want dan kleven er nog vaak fouten aan. Ik beschouw de mislukkingen als lessen hoe het niet lukt / werkt. Ik heb nooit de neiging gekend om me na een mislukking uit te leven op iets of iemand. Dus mij zie je niet iets in elkaar trappen of wegsmijten en hoor je me ook niet schelden. Dat heeft immers geen zin. Ik besteed mijn energie en tijd liever aan het bedenken hoe het wel kan lukken.
Van mislukkingen heb ik het meest geleerd. Niet alleen die van mezelf, maar ook van die van anderen. Maar boos worden omdat iets niet lukt of gelukt is? Nee.

Keurig op tijd

Kijk, daar houden we dus van : afspraak is afspraak. En dus kwam zoon Robert keurig op tijd met de aanhangwagen achter de auto. Die gesloten bak werd na aankomst achter de bus gekoppeld, om naar het noorden te gaan. Even een probleempje met de verlichting van de linker richtingaanwijzer, maar dat was een kwestie van een pool in de stekkerdoos wat uitbuigen. Op naar Groningen dus. Daar is misschien een ex-student wakker (denk het niet), om met z'n drieën het inventaris van de studentenkamer in te laden.
Ik had vooraf willen tanken, maar ik kon bij geen van de tankstations komen, vanwege wielrenwedstrijden (NCK). Eerder had ik al wat kaartjes bekeken van de parcoursen, maar daar kon ik geen wijs uit worden. Zelf blijf ik thuis, want er is ook nog zoiets als een Fenna. Die kon niet mee, want dan zou ze enkele in de weg lopen. Dat geldt ook voor een 4e persoon, dus nog een reden om hier te blijven. Kunnen moeder en zoon onderweg gezellig kletsen. Thuis controleer ik nog even de kamer waar straks weer iemand gebruik van gaat maken. Gezellig hoor, de wetenschap dat er straks weer iemand in huis komt. Ook al is het maar tijdelijk.

De verloren zoon weer thuis

Ik blijf het een mooi Bijbelverhaal vinden. Een gelijkenis, zo noemde men het. Het verhaal over een zoon die de ouderlijke woning verliet met op zak een deel van de erfenis. Oké, het verhaal gaat niet helemaal op. Al leiden studenten wel vaak een losbandig leven en verkwisten ze hun geld. Maar misschien heb ik, als voormalig buurman van Leiden, last van een vooroordeel. De provincie Groningen werd wel getroffen door tegenspoed. Dus er zitten wel wat overeenkomsten in het leven van een student en dat van de verloren zoon.
Onze zoon keert na zijn studie terug naar de ouderlijke woning. We gaan geen kalf slachten (de Bijbel moet nog vegetarische versie krijgen), maar het wordt wel een feestje. Er zullen geen boze broers zijn, want ook zij zijn blij met zijn terugkeer.
Hij heeft tijdens zijn studie nog meegewerkt aan het organiseren van een Job Fair voor multinationals en was tot voor kort bestuursvoorzitter van een voetbalclub. In die laatste functie was ie een paar keer op de radio te horen. Een bijzondere ervaring om tijdens het luisteren naar de interviews opeens te beseffen, dat de jongste toch echt een kerel geworden is. En dat heeft echt niet aan zijn speelgoed gelegen. Inmiddels is hij ingegaan op een mooie functie bij een gerenommeerd bedrijf in de financiële sector. Dus de jongste van de drie is ook goed terechtgekomen.
Morgen gaan we zijn studentenkamer leeghalen.

Miskleunen

Men heeft de afgelopen jaren enkel klappen uitgedeeld aan Rusland vanwege het neerhalen van MH17. En nu vraagt men het land om mee te willen werken aan het onderzoek rond de crash van MH17. Hoezo meewerken? Rusland is toch de schuldige? Dat was al heel snel bekend. Nog voor er enig onderzoek had plaatsgevonden. Rusland werd direct stevig aangepakt. En nu gaat men vragen om hulp. Wat een miskleun. Weer een beetje dom van onze koning. Of zegt WA eigenlijk, dat ook hij niet geloofd dat Rusland achter de crash zit? Dat het om Oekraïne gaat en dat Rusland dat haarfijn uit de doeken kan doen? Als je dan toch op voorhand verdacht wordt, kan je beter zwijgen. Want alles wat gezegd wordt kan tegen je gebruikt gaan worden om de tunnelvisie verder te onderbouwen.

Voor mijn moeder

Vreemd om pas na zoveel jaar te beseffen, dat er maar één heel belangrijke vrouw in mijn leven geweest is; mijn moeder. Nog steeds duikt ze overal op, nog steeds hoor ik haar praten. Haar foto hangt boven de plek waar ik geregeld zit : aan de computertafel. Alle botsinkjes die we hebben gehad vallen in het niet bij haar liefde en wijze levenslessen voor mij. Ze is niet meer. Alleen de herinneringen aan haar.
Begin jaren 70 kocht ik de lp Frisco Mabel Joy, waar dit nummer in gegroefd was. Nooit gedacht dat ik bijna 50 jaar later de tekst op een heel andere manier zou interpreteren. Voor mijn moeder :

Politieke zelfbevrediging

In de veronderstelling verkerend, dat ik in een democratie zou leven vraag ik me af hoeveel landgenoten aan D66 kenbaar hebben gemaakt dat ze per definitie hun organen zullen afstaan na hun dood. En hoeveel Nederlanders van menig zijn dat het speelgoed genderneutraal moet worden (wat dat dan ook moge inhouden). Volgens mij misschien een handje vol verwarde mensen. Ik krijg steeds meer het gevoel, dat vrouwen in de politieke top erg veel aan zelfbevrediging doen. Is dat omdat ze lesbisch zijn of zo?
Ik herinner me nog de tijd, waarin het woord homo een scheldwoord was. Dat woord werd geroepen naar jongens en/of mannen die zich soft gedroegen en kleurrijk kleedden. Zelfs op het voetbalveld waren witte voetbalschoenen aanleiding om 'homo!' te roepen. Uitdrukkingen als 'mietje', 'watje' en 'doetje' waren ook gangbaar. 'Flikker toch op' en 'Doe niet zo verwijfd' was ook gewone straattaal. In die tijd zaten de meesten nog in de kast, waren getrouwd en hadden kinderen.  Of werden RK geestelijke. Hun geaardheid werd stil gehouden. Dus werden ze beledigd zonder dat anderen daar erg in hadden.
In militaire dienst sloeg de term 'holmaatje' niet zozeer op de homowereld, maar was bedoeld om aan te geven wie bij wie in het tentje lag. Als ik nu zou zeggen Rutte met zijn holmaatjes, ben ik dan fout? Zo ja, dan heb ik niets gezegd. Rutte c.s. doen namelijk ook erg veel aan zelfbevrediging.

Een averechts effect

De Democraten zijn nog steeds bezig om te proberen Trump af te zetten als president. Hahaha! Wat een drammerig, kinderachtig gedrag van mensen die geen NEE! accepteren. En in wezen de democratie afwijzen. En wat doet Trump? Zijn reacties leiden ertoe, dat steeds meer vuiligheid van de Democraten zelf naar boven komt. De Democraten zetten Trump aan tot roeren in de Democratische beerput.
Volgens mij is het zo, dat er in de Oekraïne weinig waarheden te vinden zijn. Niet op politiek niveau. Het is daar bovenin een grote corrupte bende. Alleen daarom vertrouw ik de rol van dat land niet in het MH17 verhaal. Wie geld heeft en iets 'officieels' uit Oekraïne wil krijgen, kan dat krijgen. Daar is immers alles te koop. Dus ook jouw waarheid.
De Democraten raken gefrustreerd, omdat Trump ongrijpbaar lijkt en hen telkens een slag voor is. Om te voorkomen dat er nog veel meer vuiligheid van Democraten naar boven geroerd wordt, willen Democraten de president heel graag afzetten. Op welke manier dan ook. Misschien eindigt het weer in een moordpartij. Tot dan geniet ik van Jim Jordan. Wat een scherpte en kennis. Erg fijn om leugens te bestrijden :

Duurzaam, recycling of gewoon?

Wat ik vroeger als kind gewoon vond, moest opeens anders. Van een maatschappij van hergebruik moesten ik overschakelen naar een wegwerpmaatschappij. Dus werd en wordt er veel weggegooid. Zelf ben ik in die eerste situatie van hergebruik blijven hangen. Ik ben niet zo van het weggooien.
Op mijn werkbank in de loods en thuis heb ik blikjes staan met gebruikt spul. Boutjes, moeren, ringen, plaatschroeven, speciale klemmetjes, kroonsteentjes, stripjes enz. Allemaal bedoeld om weer te gebruiken. De meeste onderdelen komen van de cv ketels die ik demonteer. Vandaag heb ik een stuk zwart flexibel pvc doorvoer gebruikt. Ook van een oude ketel. Met name de rvs boutjes en moeren gebruik ik veel. Al was het maar om oude, roestige te vervangen. De kunststof delen gebruik ik ook. Zoals laatst toen ik een lijst maakte voor de dakluikjes. En om een ongewenste opening in het dashboard af te dekken. Wat dat betreft bespaar ik ook veel geld. Als ik een onderdeeltje nodig heb, hoef ik ook niet een heel doosje ervan te kopen. Ik ben ook geregeld in kringloopwinkels te vinden. Voor mij is die manier van doen en laten heel gewoon. Voor anderen is het nieuw en heet het recycling of duurzaam. En wat betreft de nieuwe slogan waardeer het, repareer het : ik weet niet beter. Oude wijn in nieuwe zakken.

Mannen als kinderen

Af en toe kijk ik naar een programmaserie waarin boomhutten gebouwd worden. Het bouwen op zich vind ik interessant. Al van jongs af aan. Ik geniet van de vaklui die allerlei verbindingen maken en erg inventief zijn bij het oplossen van probleemsituaties.
Vaak herinnert mij de werkwijze aan mijn eigen werk als projectmanager / adviseur. De architect / timmerman / leider stelt eerst een concept op, dat overeenkomst met de eisen en wensen van de opdrachtgevers. Het team wordt uitgebreid met timmerlui, die als eerste de tekening te zien krijgen : dit gaat het worden, mannen. Altijd erg fijn te weten waaraan je gaat werken : een boomhut. Dat is anders dan : ik moet hier planken zagen of spijkers in het hout slaan. Dat komt erg doods over. En toch heb ik projecten gezien, waar de medewerkers niet eens wisten wat ze aan het bouwen waren. Ze schreven programma's. De leider is zelf ook timmerman, dus kan hij zich tussen zijn medewerkers begeven om mee te helpen. Hij begrijpt hen ook beter. Omdat ik zelf ook het werk gedaan had, kon ik de systeemontwikkelaars ook beter begrijpen en hen bijstaan.
Wat mij ook telkens opvalt is de manier waarop de timmerlui en hun leider aan het werk zijn. De manier doet me vaak denken aan de klacht van menige vrouw : het zijn net kwajongens, kinderen.
Ik moest daar weer even aan denken, toen ik in het nieuws hoorde dat een minister (een vrouw aan de top natuurlijk en van D66 natuurlijk) van het rolbevestigend, stereotype speelgoed af wil. Ja, ja, het houdt nog niet op al die onzin. Alsof er geen jongens zouden zijn die ook met poppen spelen. Of meisjes die met auto's crossen. Waarom moet dit dan weer van bovenaf gestuurd, opgelegd gaan worden? Trouwens wat is het speelgoed van een transgender? Een pop met wielen? Of een auto met een luier erom? Al die gekke ideeën komen van jaloerse doorgedraaide machtswellustelingen. Nog even, dan worden de geslachtsdelen na de geboorte verwijderd. Omdat D66 dat wil. We hebben echt een kut-minister in Van Engelshoven. Laat de natuur gewoon z'n werk doen, mevrouwtje en koop een andere dildo.

Hij blaast!

testfase

Vanmorgen ben ik weer verdergegaan met het installeren van de hete luchtkachel. Ik moest alleen de kabel van stekkers voorzien en hem netjes wegwerken. Dat laatste lukte vrij goed, want ik kon gebruikmaken van een tweetal bestaande kabelgoten. Uiteraard ben ik weer even aan het solderen geweest. Zo'n gesoldeerd uiteinde geeft veel meer stevigheid dan de losse draadjes. De kabel mag maximaal met 2000 watt belast worden. Dat is 500 watt meer dan de kachel maximaal trekt. We gebruiken slechts de helft : 750 watt. Maar je weet maar nooit.

yesss!

Ik heb de kabel over de vloer onder de stoel door geleid en als bescherming tegen schuren of knellen een stuk zwart flexibel pvc buis gebruikt. Zo is ie goed beschermd. Na dit alles kwam natuurlijk het ultieme moment : de testfase. Ik heb de camper aangesloten op het 230 volt net en heb toen eerste de normale verbruikers getest. Alles deed het. Toen drukte ik de schakelaar van de kachel aan. Er sloegen geen stoppen door en ik rook ook geen verschroeid kunststof. Horen (geknetter of een knal) deed ik ook niets, maar dat heeft een andere (h)oorzaak. De schakelaar lichtte mooi rood op. Ik moest wel even naar voren lopen om te voelen of de kachel zijn werk deed. En ja hoor : de kachel blies een warme stroom lucht de ruimte in!
We kunnen nu vanuit ons bed de kachel bedienen. We hoeven ook niet meer een geschikt plekje voor de rode duivel te zoeken. Missie volbracht. Ik heb wel weer een nieuw to-do puntje : de contactdozen en kabels van een label voorzien met daarop de daarmee verbonden apparaten.

Angel of the morning

Zomervakantie, 1968. Ik ben in Katwijk aan Zee. In het restaurant De vette os. Met al die leuke serveersters en strenge, doch rechtvaardige eigenaresse. De boekhandel aan de overkant van de Princestraat, waar ik elke vrijdagmiddag motorbladen doorbladerde en Das Motorrad kocht. Het vrolijke geploeter in de keuken met vriend Max. De vele Duitse toeristen met hun grote mond en knippende vingers. De babi ketjap die oma voor ons in de keuken maakte van biefstuk. De afwas, het snijden van frieten, het verversen van de frituurolie en het wisselen van de metalen melkbussen onder het aanrecht gevuld met etensresten. Bestemd voor de varkens. De uren aan het strand tussen 14.00 en 16.00 uur als de keuken dicht is. De avonden tot de keuken om 22.00 uur sluit en alles weer tip top is. Het moment waarop een kok betrapt werd, toen hij een grote casselerrib in zijn fietstas stopte. De snelkookpan vol goulash, waarvan het deksel met een enorme knal van de pan schoot en de keuken goulash-rood deed kleuren.
Rond middernacht op de bromfiets naar huis, naar Leiderdorp. In het weekend eerst nog naar de disco's in Noordwijk (o.a. Boule7). Wat een herrie! Maar ja, ik ging wel mee. Dan kwam ik pas tussen 3 en 4 uur weer thuis. Met een dikke kop. Om 10 uur weer terug in Katwijk. Alles gereedmaken voor weer een nieuwe werkdag. Uit de radio klinkt Angel of the morning.
Vakantiewerk, sparen voor nieuwe schoolboeken, kleding en.... een rijbewijs. Een motorfiets had ik nog even uit mijn hoofd gezet. Veel te duur. Nog één schooljaar te gaan. Het eindexamen wacht. Ik begin het schoolgedoe zat te worden.

Een momentopname

Vandaag kreeg ik diverse positieve berichten. Een van die berichten betrof het resultaat van het landelijk onderzoek naar darmkanker. Ik moest daarvoor een paar keer met een stick in mijn ontlasting steken. Een lastig iets als je gebruik maakt van een diepspoeltoilet. Oké, mijn mouw opstropen en hup prikken maar. Alsof je een augurk uit een potje wilt halen : dus telkens mis. Ik had ook in het bos op mijn hurken kunnen gaan zitten. Naast Fenna. Gezellig! Maar in dat bos wandelen veel oudere mensen. Met name vrouwen met hun keffertjes. Ik wilde hen geen hartstilstand bezorgen. Dus werd het plonzen. Ik moet zeggen, dat het resultaat van het onderzoek vrij snel bekend is.
In de brief werd mij medegedeeld, dat er niets in mijn ontlasting aangetroffen is wat op kanker zou kunnen wijzen. Mooi. Over twee jaar mag ik ze weer een poepie laten ruiken.
Ik realiseer me best wel dat het een momentopname betreft. Misschien vertelt mijn ontlasting vandaag al een ander verhaal. Nee, niet een over bami met saté, maar over een ziekte. Het is slechts een moment. Een moment duurt niet zo lang. Willie Nelson weet ervan :

Pillenslikkers en snuivers

Minister Grapperhaus (doet zijn naam vaak eer aan) heeft een tijdje geleden een oproep gedaan aan festivalbezoekers : "Stop met pillen slikken!" Grapperhaus gaat er blijkbaar vanuit, dat iedereen naar hem luistert. Leuk zo'n minister. Een collega van hem denkt Rusland onder druk te kunnen zetten. Ook weer zoiets. Zo zijn er meer regeringsvertegenwoordigers die vreemd gedrag vertonen. In het Haagse is trouwens ook sprake van een festival. Een dagelijkse aan idioterie. Ik denk dat daar in het Haagse ook veel geslikt en gesnoven wordt. Anders is dat toch niet zo lang vol te houden? Ik bedoel, op een gegeven moment ben je toch nuchter, realistisch?
Ik herinner me nog de veranderingen wat feesten betreft. In mijn tijd was er rond half negen 's avonds eerst koffie met een plak cake, daarna kwam iets fris of een pilsje en voor middernacht was iedereen weer vertrokken. Mensen die later kwamen misten dan de koffie met cake. Haha! De aanvangstijden van feestjes en uitgaan verschoven geleidelijk richting middernacht. Het werd ook een gewoonte om vooraf al flink aan de alcohol te gaan. Maar dat was niet genoeg. Er kwamen weldra pillen aan te pas, want menig feest eindigde pas de volgende ochtend. Wie gedurende die tijd op wil blijven, 'moest' wel aan de pil of andere chemische troep. Het maakt niet uit waar men zich bevindt. Thuis, op een feestje of hangplek maar ook in de gevangenis of ondergebracht bij een of andere zorginstelling. Zelfs in onze zwaar bewaakte gevangenissen bevinden zich pillenslikkers en snuivers.

Niet te veel Beatles

Vandaag ben ik gekleed zoals mijn broer in zijn laatste dagen : een grijs t-shirt en een trainingsbroek. Zo heb ik hem de laatste keer gezien, toen ik met mamma de zondag voor zijn overlijden bij hem op bezoek ging vanwege zijn hartklachten. Als ik te lang naar nummers van The Beatles luister zak ik weg van een vrolijk in een depressief gevoel. Dan komen er te veel herinneringen aan mijn overleden broer naar boven borrelen. De littekens gaan weer pijn doen en wordt het gemis nog groter. Joop was een groot fan van de Fabulous Four. Gisteravond heb ik wat nummers beluisterd. Dat ging vanzelf, want YouTube presenteert vaak nog meer nummers van de artiest(en) die ik op dat moment beluister. Van het ene nummer kwam dus het ander. In 1964 kwam o.a. de lp  A hard day's night uit. Op de hoes allemaal foto's (pasfotoformaat) van de bandleden. In die tijd had Joop zijn eigen kamertje (recht tegenover de badkamer), waar een enorme zwart-wit poster van The Beatles (in kraagloze kostuums) als behang op de muur geplakt was. In dat kamertje luisterden wij, tieners, dankzij een simpele draaitafel met speaker in het deksel naar zijn nieuwste aanwinst, weer een lp van The Beatles.

Kabels trekken

Ik ben bezig met het aanleggen van de kabels voor het aansluiten van de elektrische kachel. Wat een gedoe is het om die kabels netjes weg te kunnen werken. Ik heb ervoor gekozen gebruik te maken van twee bestaande wandcontactdozen in de bagagebak. Ik heb een verlengkabel gemaakt met geaarde stekker en wandcontactdoos. De doos heb ik boven het bed gemonteerd. De kabel loopt in een kabelgoot de bak in, waar ik de stekker in een van de dozen kan steken. Op die manier heb ik spanning op de doos boven het bed.
Ik ben ook weer eens aan het solderen geslagen. Altijd weer leuk om de bedrading zo voor te bereiden. Leuker dan prutsen met al die losse koperen sprietjes. Daarna kwam de grootste uitdaging : een kabel vanaf de chauffeursstoel, waaronder de kachel staat, naar het bed trekken. Omdat ik het niet alleen netjes maar ook veilig wilde doen, was ik ruim een uur bezig om 5 meter geaard snoer aan te leggen. Ik let erbij op, dat de kabel niet kan schuren en/of klem komt te zitten vanwege de bewegingen van de bus tijdens het rijden.
Het snoer ligt er dus. Rest mij nog het monteren van de stekker en contrastekker. De stekker gaat via een doorvoer met schakelaar (foto) in de wandcontactdoos boven het bed. Zo kunnen we straks met een simpele druk op de knop de kachel in de cabine aan- en uitzetten. Wat een luxe. Omdat de kachel nu onder de stoel staat zal hij niet snel per ongeluk op vol vermogen (1500 watt) gezet kunnen worden. Met de helft levert ie al voldoende warmte.

Prototype overboord

kachel in de bak

Misschien ook weer een stukje beroepsdeformatie van mij, maar ik heb het prototype van de kachel onder de bus dus hupsakee overboord gegooid. Vanmorgen vroeg (of was het vannacht?) kreeg ik opeens een ingeving. Ik moest toch maar eens een blik werpen onder de chauffeursstoel. Op die gedachte ben ik toen gaan voortborduren naar een alternatieve oplossing. Niet buiten, maar toch weer in de bus. Hoewel ik die stoel al een keer verwijderd heb, kon ik me de situatie niet meer voor de geest halen.
Ik heb vanmorgen de stoel verwijderd en zag tot mijn blijdschap, dat het rode duiveltje dat ons warmte moet brengen inderdaad onder de stoel past! Niet kielekiele, maar ruim. De achterkant van die ruimte was ook niet gesloten, maar van lamellen voorzien. Ik heb eerst het kacheltje op die plek getest. De warme lucht kwam mooi door de lamellen heen. Na verloop van tijd vond ik dat de lamellen nogal warm werden. Ik heb ze verwijderd, zodat de warme luchtstroom vrij spel heeft. Tja, toen was het een kwestie van installeren en vastzetten. Bovenop heb ik een stuk isolatie aangebracht. Uit voorzorg, want warm werd het daar niet. De eerder gemaakte bagagebak tegenover de kachel heb ik ook van een stuk isolatie voorzien. Ik zou daar de luchtstroom ook kunnen wegleiden met een stukje alu plaat. De grote kist tussen de stoelen ligt altijd onder de bus als we ergens staan.
Rest mij nog de bekabeling. Ik ga bij ons bed een schakelaar monteren, zodat de kachel 's morgens aangezet kan worden, zonder dat we uit bed moeten. Wat een feest wordt dat.

Geef je ouders maar de schuld

Gekke Greta heeft de VN toegesproken. De kleine meid was weer boos. Ze trok een gezicht waar de cast van menig horrorfilm jaloers op is. Maar bij Greta is het natuurlijk. Ze schreeuwde haar toehoorders toe, dat zij haar dromen en jeugd hadden gestolen. Met die uitspraak verraad Greta de rol van haar eigen ouders; die van opjutters. Ze hebben haar geleerd eerst naar anderen te wijzen, zoals haar ouders dat ook doen. Volgens mij moet Greta wat haar verloren jeugd en dromen betreft bij haar pappie en mammie aankloppen en op hen boos zijn. Het zijn haar eigen ouders die haar het pad van klimaatterrorisme opgestuurd hebben. Oké, het is weer eens wat ander dan met een chagrijnig kinderhoofd aan een viool te hangen of een piano te zitten. Maar het blijft alles behalve leuk.
Helemaal wanneer je ouders je bijna dagelijks vertellen, dat de wereld vergaat en jij een vroege dood zult sterven. Zweden was al behoorlijk doorgeslagen wat de opvoeding van kinderen betreft, maar het kan erger. Gekke Greta is daar een product van. Go home girl! Er zijn er maar een paar die je mogen.

Geef 'm van katoen (Cotton fields)

Gewoon recht toe recht aan muziek maken vind ik nog steeds het leukst. Geen computers, maar zelf doen. Dan klinkt een eenvoudig nummer als Cotton Fields zelfs nog erg leuk. Vooral de eerste zanger (Paxton) klinkt prachtig.

Verwarming in de kampeerbus -2-

Nu ik de oplossing gevonden heb in de vorm van de trekonderbreker c.q. een geiserkap, kreeg ik een ander idee. Als ik die 90 graden bocht zou weglaten en alleen de kap gebruik, dan kan ik de kachel toch weer wel in de bus kwijt. Hij kan dan op een plek staan, waar ie zonder die kap met buis niet kon staan, omdat de warme luchtstroom geblokkeerd zou worden. Die plek bevindt zich onder de chauffeursstoel. De achterzijde van de sokkel waarop de stoel gemonteerd is gesloten. De voorzijde is open. In de metalen achterwand zou ik een rond gat kunnen maken met de diameter van de uitloop van de kap. Een bijkomend voordeel van gebruik in de bus is ook, dat de 'koude' luchtstroom al enigszins op temperatuur is. Bij montage onder de bus zal de kachel altijd relatief koude lucht aanzuigen en verwarmen en zal het verwarmen van de bus langer duren. Om deze oplossing te toetsen zal ik de chauffeursstoel eerst moeten verwijderen. Werk aan de winkel.

F1 naar Zandvoort?

Hoewel ik een fan ben van races / snelheidssporten, ben ik tegen de komst van de Formule 1 naar Zandvoort. Het strookt geheel niet met het politieke beleid, waarin ik als burger van alle kanten moet inleveren voor een beter milieu. En wat doet de overheid zelf? Afgezien van de verdere groei van Schiphol, het pushen van de elektrische auto (ook slecht voor het milieu!) en het niet willen aanpakken van andere grote vervuilers, gaat men een evenement regelen dat een regelrechte belasting voor het milieu is. Natuurlijk roepen de organisatoren dat de uitstoot tijdens zo'n race relatief laag is. Dat zou ik ook roepen als ik in hun schoenen zou staan. Maar wat te denken van al dat publiek en de hele toestand rond zo'n race?
Ik ben ook verbaasd over het feit dat de NS / ProRail geld wil steken in de verbetering van de spoorverbinding naar Zandvoort. Omdat misschien 1x per jaar daarvan gebruik gemaakt gaat worden? Leg liever een traject aan tussen Lelystad en Leeuwarden/Groningen.
En dan het circuit zelf, dat aangepast dient te worden. Ik ben benieuwd of dat wel gaat lukken. Veel bouwprojecten liggen stil of komen niet van de grond vanwege een suffe milieuregel. Tot slot, de organisatie van de F1 kan pardoes besluiten geen races meer in Zandvoort te gaan houden.
Ik zeg : geen F1 races in Zandvoort.

Paspoort terug

Hoe slap ons ministerie van Justitie en daarmee onze regering is, blijkt weer eens in de kwestie rond de Marokkaanse jihadisten. Hoewel zij in Irak en Syrië gevochten en gemoord hebben, krijgen ze toch het Nederlands paspoort dat hen in eerste instantie was afgenomen, weer terug.
Ooit leerde ik dat ik de Nederlandse nationaliteit zou kwijtraken als ik in vreemde krijgsdienst zou treden. Tijdens mijn militaire diensttijd werd die wetsregel samen met het onderwerp desertie nog even herhaald, als waarschuwing. Ik denk vanwege de kritische sfeer en groeiende sympathieën voor het communisme in die tijd.
Deze jihadisten mogen dus weer terugkeren om alhier hun zieke geest en wapens tegen ons te mogen gebruiken. De verantwoordelijke politici schijnen een hekel te hebben aan hun eigen volk.

I go to pieces - Peter and Gordon

Terug naar midden jaren 60. Ik was leerling aan de Christelijke Ulo in Leiderdorp. Ik hoefde geen typelessen bij te wonen. Ik kwam net terug van Curaçao. Joop kwam bij mij in de klas. Hij had een leerachterstand opgelopen. Misschien omdat ie verliefd was op Dolly. Tja, het was een tijd waarin wij nog over de toekomst droomden en alles mogelijk leek te zijn. Geen typelessen dus, ook niet voor mijn broer. Trouwens ik kende het beroep van secretaresse, die later oneerbiedig type-geit genoemd werd. Althans in het vakgebied automatisering waar ik begin jaren 70 in terecht kwam. Daar waren de type-geiten de dames die achter de ponsmachines zaten. Ik besefte toen op school nog niet, dat ik zelf later veel tijd achter een toetsenbord zou doorbrengen. Toen was het aantal aanslagen per minuut erg belangrijk. Tegenwoordig zijn ze beangstigend. Dit soort liedjes halen die tijd weer naar boven van Love & Peace als reactie op de spanningen rond de Koude Oorlog. Met heel veel gitaarmuziek. Niet verwonderlijk dat bijna iedereen gitaar wilde leren spelen.

Hé, een trekonderbreker!

Vanmorgen was ik een geiser aan het ontleden, demonteren dus. Wat denk je? Zie ik opeens een mij zeer bekend onderdeel : een trekonderbreker! Zo'n muts die bovenop de geiser zit. Ooit was ik op zoek naar zo'n kap, maar de term 'trekonderbreker' was bij de deskundigen in de bouwmarkten onbekend. Men wist toen ook nog niet het verschil tussen een vlak- en een diepspoeler. Dat was nog in de tijd dat ik een woning verbouwde. Of wel : de vorige eeuw.
Maar goed, een trekonderbreker dus. Er gingen bij mij gelijk een paar belletjes rinkelen. Zo'n kap had ik onlangs beschreven toen ik het had over het monteren van de hete luchtkachel onder het chassis van de bus. Een vierkante opening met een ronde uitloop. De vierkante opening sluit wat afmetingen betreft mooi aan op de kachel. Wat een toeval. Op die uitloop kan ik een metalen 90 graden bocht monteren, die dan door de vloer van de bus gaat. Ik heb die trekonderbreker maar gelijk uit een behuizing geslepen met de slijptol. De benodigde bocht ligt al een paar jaar als gebruikt maar nog mooi in de loods stof te vangen op de 'je-weet-maar-nooit-plank'. Nu is het dan zover, de bocht kan gebruikt gaan worden. Ik heb aan de onderkant van de kap een metalen plaat gemonteerd. Daarop komt de kachel (geklemd) te staan. Hij hangt daar alleen als we ergens verblijven. Voor vertrek wordt alles weer verwijderd.
Het zal nog aardig wat voeten in aarde nodig hebben, voordat ik de toepassing verder uitgewerkt heb. Maar de basisingrediënten zijn er. Ik heb al gezien dat de opening voor de warme lucht mooi in de vrije ruimte voor de schuifdeur uitkomt. Daar komt een rooster en een afdekplaatje overheen. Er ligt ook een mat. Aan de buitenkant wil ik de opening in de vloer (onder de bus) ook kunnen afsluiten. Het is de bedoeling de kachel met koppelstuk in z'n geheel (onderste foto) te kunnen monteren en te verwijderen. Op de onderste foto oogt het misschien niet mooi, maar eenmaal zwart gespoten zal het er fraaier uitzien. Vraag maar aan meneer Trudeau. Haha! Zoals het concept er nu uitziet, past het allemaal. Uiteraard zal er een goede afdichting moeten komen en zal ik het metalen koppelstuk gaan isoleren. De volgende stap is een gat met een diameter van 12 cm in de vloer van de bus zagen. Spannend! Ik begin met een 6 mm boor onder de bus, die precies het midden van het gat aangeeft. Daarna komt een speciale gatenzaag uit de werkbus van de installateur, die ik in de bus ga gebruiken met het boorgat als middelpunt.

Kluisje zonder slot

Vanmorgen was ik even in het schuurtje bezig. Aan de werkbank. Om veiligheidsredenen heb ik in het schuurtje een contactdoos met een schakelaar in gebruik. Met die schakelaar kan ik de spanning van de doos halen. Die doos gebruik ik voor het aansluiten van een wandcontactdoos aan de buitenkant van het schuurtje. Ik gebruik hem ook voor het gebruik van elektrisch gereedschap. Tussentijds haal ik dan de spanning eraf zonder de stekker eruit te hoeven halen. Bijvoorbeeld als ik koffie- of lunchpauze heb.

In de bus heb ik een voormalig kluisje in gebruik als opbergplaats. Ik heb het kluisje met het deksel tegen een opbergbakje gemonteerd, dat zich achter tegen de sokkel van de passagiersstoel bevindt. Op die manier is de inhoud gemakkelijker erin te doen en het valt niet op de vloer als ik het kistje openmaak. Of wel : er is over nagedacht. In dat kistje bewaar ik de acculader. Zo ligt dat ding voor het grijpen. Hoewel... er was wel een sleuteltje voor nodig. En dus ook een reservesleuteltje. Allemaal onnodig gedoe, want er bevinden zich geen kostbaarheden in dat kistje / kluisje. Sloten wekken vaak een andere indruk en neigen bij nieuwsgierigen tot vernielingen. Dus dat slotje heeft nadelen.
Ik heb het slotje verwijderd; keurig gedemonteerd en eventueel weer te gebruiken. In plaats van het slotje heb ik een eierkistsluiting op het kistje gemaakt. Dat scheelt weer twee sleuteltjes.

Regering verklaart drugscriminelen de oorlog

Hahahahahahahahahahahahaha.... Stop! Ik krijg pijn in mijn buik van het lachen. De minister van Justitie heeft net een drugscrimineel uit Thailand weten terug te halen naar hier. Daarvoor is ie speciaal op reis gegaan. En nu gaat men drugscriminelen aanpakken? Daarvoor heb je toch flinke kerels en wijven vrouwen nodig? En een adequaat optredende ministerie van Justitie?
Zo'n verklaring klinkt in mijn oren als totaal belachelijk. Een papieren tijger. Begin maar eerst de bezem door het politiekorps te halen. Watjes, drugsgebruikers en onbetrouwbaar volk eruit. Mannen en vrouwen van stavast erin. Verbeter de cultuur binnen het korps. Besteed het geld aan de taakstelling in plaats van aan feesten en presentjes. En stop met al dat zielige gedoe rond de daders. Weg met de taakstraffen en de gedoogpolitiek. Oorlog? Zelfs een echte politieagent mag bijna niets. De criminelen lachen zich ook suf.

Ongelijke behandeling

Met onrecht heb ik problemen. Als ik dat constateer heb ik er meer moeite mee, dan wanneer ik zelf slachtoffer ben. Volgens mij heeft het direct te maken met mijn opvoeding. Blijkbaar heeft onrecht een dusdanige indruk op mij gemaakt, dat ik met mijn 70 jaar daar nog steeds iets van merk. Bij onrecht komen dan dezelfde gevoelens naar boven borrelen als toen, heel lang geleden. Misschien is het een vorm van 'jeugddeformatie', haha! Zonder gekheid : ik heb moeite met ongelijke behandeling. Een onderdeel daarvan is ongelijke behandeling. Als kind noemde ik het 'iemand voortrekken' of  'iemand verwennen'.
Geregeld komt dat gevoel nog bij mij opborrelen. Dan zie of hoor ik over situaties tussen kinderen uit een gezin, waarin een van hen 'voorgetrokken' wordt. Of de ander een mindere behandeling krijgt. Het draait bij de ouders (of een van hen) vaak om een en hetzelfde kind. Dat wordt telkens de hand boven het hoofd gehouden. Vooral in situaties waarin het zelf de aanstichter is van ruzies en/of huilpartijen. Zouden de ouders echt niet zien hoe zo'n kind te werk gaat?
Het gedrag heeft veel weg van wat met name de Zuid Europese voetballers introduceerden : stiekem gemeen doen. Zoals in het voorbijlopen of tijdens spelletjes even je broertje knijpen, een tik of een schop geven. Als het broertje vervolgens iets terugdoet, begint de aanstichter subiet een huilpartij. Want huilen wekt medelijden op, vooral bij moeders. Menig slapende ouder trapt daarin en dus krijgt de ander op zijn donder.
Omdat ik zelf dit soort situaties aan den lijven heb ondervonden, herken ik ze. Maar wie enigszins oplet en in staat is het gedrag van zijn kinderen te lezen, ziet het ook. Voorkom beschadigde kinderen en ga voor gelijke behandeling.

Lelykstad

Op het ooit nostalgische Werkeiland in Lelystad Haven is men aan het bouwen. Men is alsnog het afzichtelijke, totaal niet in die omgeving passend bouwwerk aan het optrekken. Een puist op een ongewenste plek. Aan de andere kant, wel typisch Lelystad.

Simon Peters

Altijd leuk om de jongere generatie te zien opkomen in de muziekwereld.

Verwarming in de kampeerbus

Vanmiddag zag ik iemand die de caravan aan het gereedmaken was. Even een weekend er tussenuit, nu er mooi weer verwacht wordt. Zelf vind ik het 's avonds en 's morgens nogal fris worden. Ik dacht zodoende aan ons kacheltje in de bus. Wat dat betreft is het net als met de regen. Pas als het regent werd ik weer aan de lekkende dakgoot herinnert. Het kacheltje is een los vierkant, knalrood ding, dat op de laagste stand voldoende warmte afgeeft. Het is wel zo, dat ik de rode dobbelsteen eerst uit de bagagebak moet halen en hem ergens een plekje geven. Vervolgens de stekker in een contactdoos en starten maar. Het is wel een gedoe, dus dacht ik zittend op mijn fiets aan een oplossing. Vanwege mijn beroepsdeformatie zette ik eerst mijn eisen en wensen op een rij. Het moest veilig zijn / blijven. Bij voorkeur met een schakelaar de kachel kunnen bedienen, vond ik ook handig. En hij moest niet in de weg staan.

Ik liet een paar mogelijkheden door mijn hoofd zwalken. Zoals de kachel in de bagagebak een vaste plek geven met een uitstroomrooster. De bak heeft ventilatie-openingen, dus de lucht aanvoeren is geen probleem. Met een verlengsnoer met schakelaar zou ik hem kunnen bedienen, zonder in de bak te hoeven zijn. Maar zo'n opgesloten verwarmingsapparaat geeft mij, ondanks veiligheidsmaatregelen, geen rustig gevoel.
Om de opties nog eens goed te overdenken ben ik in de bus gaan zitten. Toen ik naar de vloer staarde, schoot opeens een andere optie door mijn grijze hoofd.
Onder de bus is nog veel ruimte. Als ik het kacheltje onder de bus op afstand zou kunnen bedienen, zou dat een ideale oplossing zijn. Ik moet dan wel de verwarmde lucht door de vloer naar binnen kunnen leiden. Natuurlijk is het de bedoeling het kacheltje pas op een camping of camperplaats onder de bus te plaatsen. In andere situaties ligt ie in de bagageruimte. Het mooist lijkt me wanneer ik het apparaat tussen de chassisbalken kan schuiven. Daar hangt het rode duiveltje dan ook droog. Met de voorzijde tegen een rechthoekige, aluminium 90 graden bocht / koppelstuk gedrukt, waarvan het uiteinde omhoog door de vloer in de bus komt. Dat koppelstuk is uiteraard i.v.m. warmteverlies geïsoleerd. Op de vloer monteer ik een afsluitbaar uitstroomrooster. Zaak is wel een spatwaterdichte contactdoos onder de bus te monteren. Maar dat was ik al van plan.
Ik maak in de bus een schakelaar tussen de centrale kast en de contactdoos. Dan kan ik de kachel in de bus aan- en uitzetten.
Nee, aan zo'n dieselkacheltje wil ik niet beginnen. Zo'n ding geeft veel meer lawaai, draait op diesel, gaat kapitalen kosten (vergeleken met wat we nu hebben) en is een grotere klus om te installeren. Ik laat de conceptoplossing nog wat bezinken.

Mijn CV

Nog steeds beschik ik over mijn curriculum vitae. Zelfs in een paar versies, afhankelijk waarvoor het gebruikt werd. Mijn cv werd vaak even wat bijgesteld, zodat het qua inhoud beter zou aansluiten op de eisen en wensen van de opdrachtgevers en/of de opdrachten. Toen ik te maken kreeg met bijvoorbeeld servicemanagement stond die kennis en ervaring bovenaan. Een mogelijke opdrachtgever zou dan direct daarmee geconfronteerd worden.
Er is een basis-cv, waarin gewoon bijna alles over mijn werk staat vermeld. Leuk om weer eens terug te zien waar ik wanneer gewerkt heb, wat de opdracht inhield en het behaald resultaat. Soms moet ik wat glimlachen vanwege de leuke herinneringen en soms ben ik wat verwonderd. Verwonderd omdat ik de betreffende opdracht nu nooit voor elkaar zou krijgen. Zo'n cv is dan ook weer een spiegel. Ik zie een groeipad en activiteiten waartoe ik ooit in staat was en hoe ik er nu voorsta.
De levensloop is in bepaalde cv's ook zichtbaar. Na 2004 verdwijnt al mijn werkervaring en kennis op het gebied van ict uit mijn laatste cv. Die waren toen niet meer van belang. Daar was niemand in geïnteresseerd toen ik post en folders ging bezorgen. Ook niet toen ik fruit ging plukken en fietsen gebruiksklaar maken. Helemaal niet bij al mijn vrijwilligerswerk. Terwijl ik in die werkzame periode me ook bezig heb gehouden met de sociale aspecten rond werken. Zoals het selecteren, opleiden en begeleiden van mensen zodat ze zich in hun functie / werk happy zouden voelen en zich verder konden ontwikkelen. Die kennis en vaardigheden had en heb ik nodig voor mijn dagelijkse bezigheden op sociaal gebied. Mijn cv is een levend document. Ik ben immers nog steeds actief.

Een vrouwenquotum

Wat vinden feministen van zo'n term? Hebben we het soms over vee? Vrouwen als vee, dat als makke schapen gedwongen wordt zich in de top van bedrijven te nestelen. Alles moet tegenwoordig. Vanwege de afspiegeling van de maatschappij, waarin criminaliteit de overhand dreigt te nemen. Nog even en men is verplicht ook criminelen in de top toe te laten. O nee, die zitten daar al.
Algemeen bekend is dat vrouwen liever aan flexwerken doen. Maar ook dat wil de overheid niet meer. "Vrouwen staan op die manier de economische groei in de weg", beweert een minister. Van die economische groei merkt verder niemand wat. Van het shoppen wel, want het geld rolt. Ik vraag me wel af in hoeverre zo'n vrouw-omdat-het-moet door andere bestuurders geaccepteerd gaat worden.
Als het mocht lukken met meer vrouwen in de top (de schoonmaakster heeft dus nog carrièrekansen), dan begint men ongetwijfeld over nog meer diversiteit en dus over lhbt-quota. We draaien nogal door. Ons land gaat ten onder aan gekte. Nog even en het feit dat je een keer als Zwarte Piet hebt opgetreden gaat je je (loop)baan kosten.

Waar blijft die oorlog?

Het valt mij op, dat bepaalde mensen / journalisten zich afvragen of Trump soms bang is. In hun ogen waarschuwt hij te veel en blijft oorlog uit. Is men tegenwoordig zo gewend geraakt aan oorlogvoering? Bij het minste geringste direct naar het wapentuig grijpen, was voorheen de norm. Ik ben blij met een president die niet direct naar de wapens grijpt. Wat de mens onderscheidt van de beesten is het feit dat ie over meer verstandelijke vermogens beschikt. De mensen die zich zorgen maken over Trumps manier van optreden zijn blijkbaar beesten.

Ver van de realiteit

Wie zich enigszins verdiept in de drugswereld en bekend is met wat onder meer gaande is in landen als Mexico en Amerika, schrikt niet van de liquidatie van een advocaat. Zo'n aanslag ligt in de lijn van de verwachtingen, gezien de voorgaande ontwikkelingen. De onderwereldoorlog in ons land neemt meedogenloze vormen aan. Al een tijd zijn ook vrouwen en kinderen van criminelen een doelwit. De verharding heeft direct te maken met het feit dat veel criminelen een andere culturele achtergrond hebben. Zij komen uit o.a. Oost Europa en Afrika, landen waar het dagelijks bestaan gebaseerd is op overleven. Ze zijn zodoende harder en veel gewelddadiger dan wij gewend zijn.
Op maatschappelijk gebied zijn vooral de ontwikkelingen in Amerika een voorbeeld voor ons. Helaas doen we daar niet ons voordeel mee. Erger, we maken hetzelfde mee. Onze leiders staan wat dat betreft veel te ver van de realiteit af. Onze wetgeving loopt daarin ook achter. Om over handhaving maar te zwijgen. Justitie heeft het uit de hand laten lopen, met als wrang resultaat, dat een van haar medewerkers daarvan het slachtoffer geworden is.
Mensen met een immigratie achtergrond uit die landen, hebben tot op zekere hoogte maling aan onze cultuur. Ik heb in mijn eigen contacten vaak het gevoel, dat wij graag willen dat ze integreren, maar dat zij dat juist niet willen.

I saw her standing there

Een leuke cover van de good old Fab Four, The Beatles. Ik heb het nummer in geen jaren gehoord. En toch zing ik dit nummer na zoveel jaren weer gewoon mee. Gek hoor. Mijn broer Joop kocht de lp waarop dit nummer staat in 1963...
Het origineel klonk toen zo :

Een zinvolle invulling

Vanmorgen ben ik met de bus naar de lasser gereden, om hem mijn voorbereidend werk te laten zien. Meneer zag er wel brood in. 's

overtollige kabels

Middags, na het wegwerken van een overheerlijke panharing op wit brood, besloot ik op een zinvolle manier invulling te geven aan de ledigheid. Dit om te voorkomen dat ik op des duivels oorkussen zou belanden. Dat zou helemaal zinloos geweest zijn, want ik heb geen behoefte aan snode plannen.
Een tijd geleden heb ik de huishoudaccu met de omvormer (zuivere sinus) in de bus geïnstalleerd. Ik heb toen bewust de bekabeling gelaten zoals die was bij de levering van de omvormer. Vanmiddag besloot ik de lengte van de beide kabels aan te passen. Met name de massakabel was veel te lang en lag netjes opgerold samen met de pluskabel (met tiewrap eromheen) onder de stoel. Als eerste heb ik de stoel verwijderd. Die staat op een sokkel, waarin de huishoudaccu ligt.

aansluiting acculader

Ik heb de kabels na gedemonteerd te hebben even gepast op de juiste lengte. Vervolgens heb ik de overtollige stukken eraf geknipt. Bij elkaar bijna een meter kabel! Van de afgeknipte stukken heb ik voorzichtig de koperen ogen verwijderd. Die heb ik weer op de ingekorte uiteinden gemonteerd. Het verwijderen van de kabel uit het oog was een aardig knutselklusje. Ik wilde het oog niet beschadigen. Gelukkig waren die ogen niet aan de kabels gesoldeerd. Ik kon ze een beetje openbuigen en zo de kabel eruit trekken. Zelf heb ik de ogen na montage wel gesoldeerd. Je weet immers

weggewerkte kabels

maar nooit. Omdat het vrij dikke kabels zijn heb ik ik ze boven het gasfornuis verhit.
De ingekorte kabels heb ik weer op de beide poolklemmen en de omvormer vastgezet. Het ziet er nu veel fraaier uit. Er is geen bosje kabels meer te zien. Aan die accu heb ik ook een stukje bekabeling bevestigd met een stekkertje. Via dat stekkertje kan ik de acculader aansluiten om het energieniveau van de huishoudaccu op peil te houden.

We mogen steeds minder

En moeten steeds meer. Het is een trend om mensen voor te schrijven hoe ze hun leven dienen in te richten. De trend gaat zelfs zover, dat ouders de regie over hun eigen leven aan hun nog kleine kinderen geven. Zo zag ik laatst een vader die nogal onderdanig aan zijn kinderen (jonge tieners) vroeg of ze met hem aan tafel wilden komen eten. Dat zou hij (pa) heel erg fijn vinden. Ik denk dat de kids na veel gesmeek van vaders kant toestemden vanwege de aanwezigheid van een camera. Het zijn ook steeds meer kinderen die de dienst willen uitmaken.
De laatste tijd lees en hoor ik dat ik geen vlees meer mag eten. Veganisten en vegetariërs drammen erop los. Wanneer het hen uitkomt.
Ik mag ook niet meer in een auto met dieselmotor rijden. En ik moet zonder meer aannemen dat kinderen het klimaat gaan veranderen. Zonder meer.
Er was een tijd dat visies / plannen bespreekbaar werden gemaakt middels discussies. Die discussies brachten vaak andere meningen naar voren. Vaak werden de uitkomsten door de meeste deelnemers gedragen. Maar die tijd schijnt voorbij te zijn. Men strooit tegenwoordig met allerlei dogma's. Zelfs wanneer op basis van feiten aangetoond wordt dat zo'n bewering niet klopt, weigert de brenger van zo'n dogma daarover in gesprek te gaan. Zijn / haar waarheid is immers de enige. Ik houd de regie over mijn leven in eigen hand. Als iedereen straks in een Tesla rijdt en zonnepanelen op het dak heeft is de nationale eenheidsworst bijna compleet. Bijna, want al die verschillende kleuren is ook geen gezicht. Het verstoord het straatbeeld. Dus moet iedereen die geen bruin of zwart uiterlijk heeft zich eerst schminken voordat ie de straat op mag. Meneer Trudeau was er wat te vroeg mee. Dom.

Weer een huiler

Nee, geen jonge zeehond al lijkt het er wel op. Het is iemand van wie ik verwacht dat ie met de vuist op tafel slaat en duidelijk laat merken dat 'het afgelopen is met het gedonder in onze samenleving'. Helaas hebben we een minister van Justitie die dat niet kan. Hij aait liever criminelen over de bol en gaat er zelfs speciaal voor op reis (Thailand). Maar als een advocaat vermoord wordt, heeft meneer Grapperhaus opeens vochtige ogen. Weg met dat watje! Tijd voor een kerel op die post. Iemand die de bezem haalt door ons politiekorps en de misdaad met ferme hand aanpakt.
Over bezem gesproken, er zijn helaas meer overheidsinstanties die eens flink aangepakt moeten worden. Instanties als het CBR en UWV, de Belastingdienst, Immigratiedienst enz. die stuk voor stuk wanprestaties neerzetten. Soms hoor ik die schaamteloze reclame van het UWV waarin men sollicitanten oproept. In dat reclamespotje wordt het UWV geschetst zoals het zou moeten zijn. Ze weten het dus wel, maar het ook zo doen is iets totaal anders.

Aslmaar rijker

Het is een vast patroon waarin de rijken alsmaar rijker worden en zodoende de kloof met de minder bedeelden alsmaar groeit. In de plannen van de regering wordt hetzelfde patroon gehanteerd.
Tijdens mijn loopbaan heb ik me een paar keer verzet tegen de manier waarop loonsverhogingen gepresenteerd werden. Men hanteerde percentages. In geval van een loonsverhoging van 2%, wreef de directie en het management zich in de handen. Iedereen die daar onder zat lachte als een boer met kiespijn. Het is nogal een verschil of je 2% van € 1.800 of van € 7.500 erbij krijgt. Maar ja, dat verzet was zinloos. Ik moet toegeven dat ik mijn loonsverhogingen bijna nooit geweigerd heb. Bijna nooit, want ik heb een paar keer zo'n verhoging wel geweigerd. Die aanbiedingen kwamen op de valreep, toen ik had aangegeven te vertrekken. Niet vanwege het salaris, maar omdat ik me verder wilde ontwikkelen en een keer vanwege de bedrijfscultuur. Ik vond het toen gênant, dat mij geld geboden werd ("...zeg maar hoeveel je erbij wilt hebben.."). Daar ging het mij immers niet om en dat wist men. Ik heb er toen wel een gewoonte van gemaakt, om de projectmedewerkers af en toe te verwennen. Met iets bij de koffie of een lunch buiten de deur. Dat deed ik ook als we met het project weer een mijlpaal bereikt hadden. Zo vloeide er toch wat terug naar de mensen met een lager inkomen.
Ik ben daarvoor een keer berispt. Onder mijn leiding waren de jaarcijfers in een recordtijd gepresenteerd. Dat was nodig vanwege een accountancy check. Als blijk van dank werd mij een aantal waardebonnen stiekem toegestopt. Op mijn vraag of de medewerkers die ook kregen, was het antwoord 'nee'. Ik heb toen de bonnen uitgedeeld aan de medewerkers. Die actie viel totaal verkeerd bij mijn directeur. Die vond het trouwens ook niet goed, dat medewerkers mij bij mijn voornaam noemden.

Niet werken, wel werken

Ze wonen nu al een tijd hier, maar van werken is nog geen sprake. Want dat mogen ze officieel niet. Gelukkig zijn ze wel bereid de handen uit de mouwen te steken. Dus hebben de vluchtelingen een volkstuin gehuurd, waar ze geregeld aan den arbeid zijn. Op zich positief. Ik denk echter waarom mogen zij dan niet in een boomgaard, een kas, op een akker of in de groenvoorziening aan de slag? Zo kunnen ze toch iets terugdoen voor alles wat ze tot nu toe gekregen hebben?
Het zelfde geldt voor de rommel en het schoonhouden van de AZC's. Waarom moet daarvoor een schoonmaakbedrijf komen? Laat die viespeuken hun eigen rommel maar opruimen. Dat doen wij thuis ook.

Schijnheilig beleid

niet de koe, maar de mens moet er gekleurd opstaan

De boeren worden steeds vaker aangevallen wat betreft ons milieu. Ze worden afgeschilderd als de grootste vervuilers. Klinkklare onzin, want de grootste worden nog steeds uit de wind gehouden. Dat zijn de industrie, de lucht- en scheepvaart  en de oude elektriciteitscentrales. Het is wel weer typisch Nederlands om de eigen boeren de nek om te draaien en vervolgens de zuivel en het vlees uit o.a. Oekraïne te importeren. Dat is dus het zogenaamde milieuprobleem naar elders verplaatsen. Er wordt ook gevaarlijk afval stiekem verkocht aan en gedumpt in andere landen. Typisch VOC gedrag.
Wie oplet realiseert zich ook dat de akkerbouw ook slecht is voor ons milieu. Ik hoef enkel te wijzen op het bewust afbranden en kappen van bosgebieden en het gebruik van bestrijdingsmiddelen. Straks moet van elke kip een administratie worden bijgehouden. De EU ambtenaren verzinnen de gekste dingen. De zogenaamd biologische geteelde gewassen zijn ook niet echt biologisch. Maar ja, ook wat eten betreft willen mensen met meer geld zich kunnen onderscheiden van het klootjesvolk. Het komt mij daarom allemaal als een gekte over, met veel verplaatsing van problemen met betrekking tot ons milieu en waarmee veel geld gestolen / buitgemaakt wordt.

Opgeruimd

Staat netjes. Vanmorgen maar weer eens het metaalafval weggebracht. Dit keer hoefde ik geen aanhangwagen te huren. Ik had al eerder een deel, voornamelijk oud ijzer, van de hand gedaan aan iemand hier in de buurt. Het restant ging in de bus. Om schade en viezigheid te voorkomen heb ik de bus eerst leeggemaakt. Ook de kussens en vloerkleden gingen eruit. Het meeste betrof aluminium afval. Dat weeg niet veel. Het zwaardere, zoals de bak met oude kabels en het lood, heb ik in het midden gelegd.
Bij de schroothandel was de boel vrij snel uitgeladen. Het was er alles behalve druk. Ik let altijd goed op in hoeverre er op het terrein metaal ligt, dat een band kan beschadigen.
Ik was net klaar toen het begon te regenen. Een bui, meer niet. Met de zon in mijn toet reed ik weer richting de loods. Missie volbracht. En wat een kale ruimte! Daarna werd de bus schoongemaakt en weer aangekleed.

Boeven

In shit hole Amsterdam is een advocaat doodgeschoten. Geliquideerd door de onderwereld. Dat is het risico dat mensen lopen, wanneer ze op wat voor manier dan ook met criminelen in aanraking komen. De moord geeft aan hoe ernstig het gesteld is met de criminaliteit in ons landje (met Amsterdam bovenaan), waar met name Albanezen en Marokkanen een machtsstrijd voeren over de drugswereld. Overigens vind ik het ongehoord, dat criminelen de duurste advocaten kunnen inzetten. Dat is toch zeker ook een vorm van witwassen van crimineel geld? Criminelen moeten het doen met een pro deo advocaat. Advocaten die zich voor zware criminelen inzetten, zijn m.i. maffia-vriendjes. Het wachten is op de wraakactie van de andere kant.
Even over een andere boef : Meneer Rutte betreurt het dat hij ons niet heeft kunnen laten voelen, dat het beter gaat. Logisch, want wat er niet is kan ik niet voelen. Wat een eikel, zeg om zoiets te durven zeggen.

Gevaarlijke bruiloften

De Turkse medelanders houden er nogal gevaarlijke bruiloftsfeesten op na. Gelukkig beginnen handhavers hiertegen op te treden. In Duitsland gaat zo'n Turkse bruiloft nog verder. Daar wordt met vuurwapens geschoten. Die Polizei laat het afweten...

Ouderwetse spelletjes

Oma speelt met de kleinkinderen het spel "Wie is het?". Door middel van vragen stellen moet uit een aantal rijen 'pasfoto's' de  door de tegenspeler vooraf geselecteerde persoon gevonden worden. Het is duidelijk een gedateerd spel. De mug shots vormen namelijk geen afspiegeling van onze samenleving. Er worden wel vragen gesteld in de zin van : "Is het een man?", "heeft hij blond haar?" en "draagt hij een snor of hoofddeksel?", maar geen vragen als "Is het een homo?" of  "Is het een transgender?" of "Is het een politicus?" (een heel aparte ondersoort). Er zijn wel blanke en getinte mensen afgebeeld, maar onder de laatsten zo te zien geen Nigerianen. Dat komt omdat die alleen via internet actief zijn. Marokkanen en/of Albanezen (met zwart balkjes op de toet) zijn ook afwezig. Dat wordt veroorzaakt doordat ze in de gevangenis zitten in een ander spel. Denk ik. Al ben ik ze met het spelen van Monopoly nooit op dat vakje tegengekomen. Maar dat kan verklaard worden, omdat in het Monopoly spel geen prachtwijken en/of no go zones zijn opgenomen. Neemt niet weg dat ik me aan dit alles niet erger. Over ergeren gesproken :
Mens erger je niet is trouwens ook sterk gedateerd. Al was het enkel vanwege de nog steeds ontbrekende bruine poppetjes (zwarte en gele zijn wel aanwezig, de Indo's dus niet) en er geen poppetjes met alle kleuren van de regenboog en/of kleurloze poppetjes zijn. De rode poppetjes zouden beperkt moeten blijven tot 1 exemplaar. De PvdA is immers een splinterpartij geworden. Er is ook nog geen rekening gehouden met de vluchtelingen. Wie de vluchtelingen-poppetjes heeft gekozen, hoeft verder niets te doen. Die poppetjes doen niet mee. Ze blijven gedurende het hele spel op de plek waar het spel begint : thuis.
Uit het bekende kaartspel zal binnenkort de boer verdwijnen. Hij wordt vervangen door een of andere profeet. Zeggen ze. De vrouw krijgt een hoofddoekje of een sluier. Daar wordt nog over gediscussieerd.

Oey, oey, oey!

De partner van de burgemeester van Amsterdam, meneer Oey, is beschuldigd van verboden wapenbezit. Meneer had een vuurwapen in huis, dat de zoon op zak had tijdens een inbraak / insluiping op een woonboot. Oey beweert dat hij het onklaar gemaakte vuurwapen wilde gebruiken voor een filmscène. Het huis betreft de ambtswoning van Oey's partner, burgemeester Halsema. "Ik weet van niets", reageerde mw. Haasema Halsema.
Klaar of onklaar, het hebben van zo'n wapen is bij de wet verboden. Klaar. Het heeft een dreigende werking vanwege de uiterlijke kenmerken. In hoeverre de aanwezigheid van het illegale vuurwapen gevolgen heeft voor de burgemeester zelf, is nog maar de vraag. Zij verschuilt zich achter haar man. Logisch, want hij heeft immers een vuurwapen.... Dat in het criminele Amsterdam zelfs een vuurwapen in de ambtswoning van de burgemeester ligt, zegt nogal wat.
Het is trouwens wel weer een voorbeeld, waarin het niets uitmaakt in hoeverre een vrouw wel of niet de naam van haar man overneemt bij een huwelijk. Ik las een advies van mw. Jorritsma waarin ze zei, dat het beter is voor politica om de eigen naam te behouden, vanwege mogelijke 'schade' veroorzaakt door hun partner. Ik geloof daar niet in. Mensen met een openbare functie liggen de hele dag onder een journalistieke loep.
Dat hun zoon kattenkwaad uithaalt is, gezien zijn leeftijd, niet vreemd. Maar dat ie een vuurwapen op zak had, vind ik verontrustend.

Prinsjesdag 2019

Nou mensen, onze begroting voor de komend periode is ook klaar. De inkomsten dalen iets, terwijl de uitgaven flink stijgen vanwege de vele verhogingen. Dus we blijven snijden en schaven. Nu lees ik dat de regering 'opeens' wakker schijnt te worden. Men beweert dat onze koopkracht gaat stijgen en dat de lasten verminderd worden. Maar ja, de verkiezingen komen eraan, dus wil men even mooi weer spelen. Maar daar trap ik niet in. Er is te veel narigheid gebeurd.

En nu lassen?

De voorbereidende werkzaamheden van mijn kant zijn wat mij betreft afgerond. Ik zeg het met de nodige slagen om de arm, want ik ben geen plaatwerker, geen lasser en ook geen apk meester. Ieder zijn vak en ik ben een gepensioneerde ict deskundige die wat hobby's heeft.
Ik heb het voorwerk gedaan om vooral de kosten te kunnen drukken. En omdat ik het leuk vind, al heb ik er niet veel verstand van.
Het resultaat laat ik bekijken door een lasser en dan hoop ik dat er gelast kan worden.

Borrowed Angel

Soms lijkt het erop alsof een bepaalde soort muziek uitgestorven is. Maar dan zijn er toch jongere artiesten die de draad weer oppakken.

Ouder worden -2-

Toen de presentatrice van de voorlichting over het ouder worden vertelde en liet zien wat er met de spieren gebeurde, ging ik nog rechter op mijn stoel zitten. Ze vertelde namelijk dat de spiermassa met de tijd afneemt. De vrijgekomen ruimte wordt ingenomen door.... vet.
Ik keek direct naar mijn buik (vraag me niet waarom) en vroeg me verbaasd af : "Jeetje, heb ik ooit zoveel buikspieren gehad?!" Dat van die spieren klopt trouwens wel. Ondanks dat ik veel bezig ben, merk ik dat mijn krachten afnemen. Dat is soms lullig, vooral als ik denk die kracht nog te hebben. Oeps!
Dat is overigens iets wat ik in de interessante presentatie miste : de koppeling tussen de geest en het lichaam. Ik kan me weliswaar jong(er) voelen, maar in een boom klimmen kan ik beter niet meer doen. Soms gaat het mis tussen mijn geest en lijf. Een communicatiestoornis met als gevolg spierpijn. Ik probeer dit soort situaties te voorkomen door nog bewuster bezig te zijn.

In de olie

Ja hoor, men ruikt weer geld. Na de aanval op een Saoedische raffinaderij met drones, wordt nu paniekerig gereageerd met de mededeling dat de olieprijzen flink zullen stijgen. Vorige week(!) werd nog gezegd, dat er een flinke overschot aan olie in de markt is. Dat wordt veroorzaakt doordat andere landen (o.a. Brazilië en Noorwegen) steeds meer olie produceren. Komt bij dat de productie bewust verlaagd is en men die verder wil verlagen vanwege de minder goede wereldeconomie. Er was een advies om al dit jaar de productie te verlagen. Zijn de prijzen toen gezakt? Nee. Die aanval op een raffinaderij in Saoedi-Arabië kwam gelegen zou je denken; per saldo is er niets aan de hand; de prijzen blijven gelijk. Maar het geheel wordt dusdanig gebracht, dat men doet voorkomen alsof er eerst net genoeg en nu een tekort aan olie ontstaat.
Ik geloof ook niet dat Iran achter de aanval zit. Saoedi-Arabië is al jaren een oorlog aan het voeren tegen Jemen. Maar men (VS en VK) doet verwoede pogingen Iran zwart te maken, zodat de VS een oorlog kan beginnen. De beleggers (miljardairs) in de wapenindustrie willen nog meer geld zien.

Met de juiste grondhouding

Op een hondenforum las ik een stukje van een enthousiaste vrouw. Ze had namelijk na lange tijd van ergernis haar hond zover gekregen, dat hij een bepaald ongewenst gedrag achterwege laat. Ze was er heel lang mee bezig, zonder het gewenste resultaat. Totdat ze naar een aflevering van Cesar Milan had gekeken. Ze kwam tot de conclusie dat haar opgewonden en boze aanpak totaal verkeerd was. Ze moest rustig zijn en een bepaalde houding aannemen. En zie, na een paar keer op die manier haar hond te hebben gecorrigeerd, is het gedrag veranderd.
Tja, zo werkt het. Je houding, de toonzetting en zelfs je mimiek spelen een belangrijke rol bij het opvoeden en begeleiden. Een van de lezers vroeg of ze haar hond ook beloond had, toen ie eindelijk naar haar luisterde. Ze heeft dat niet gedaan, want normaal gedrag moet niet beloond worden. Dan kan je aan de gang blijven, als het goed is.
Het leuke van dat onderwerp was, dat veel lezers haar werkwijze hadden uitgeprobeerd en.... erg enthousiast waren. Zouden ze zich ook realiseren dat het ook bij kinderen werkt? Even de naam van de overtreder noemen en dan die afkeurende blik toewerpen zou voldoende moeten zijn.
Ik las ook dat veel mensen tegen de manier zijn waarop Cesar Milan honden rehabiliteert. Vooral de situaties waarbij hij met zijn voet de hond een tik geeft of de riem een rukje geeft om de hond vroegtijdig uit zijn geestestoestand te halen. Dat vinden zij heel erg zielig voor de hond. Volgens mij gaan die mensen geregeld om de tafel zitten met hun hond voor een goed gesprek.

Het regent weer

Het is maandagochtend en het regent. Dus trok ik weer het regenpak een de laarzen aan, om met Fenna te gaan wandelen. Nee, ik vind regen geen probleem. Het hoort bij het typisch Nederlands weer, al is die uitdrukking ook aan erosie onderhevig. Maar net zoals vele anderen ben ik blij met de regen.

Data als zakgeld

Als de techniek rond de mobiele telefoon eerder van start gegaan zou zijn, dan hadden wij onze kids daarmee leren omgaan. Wij zouden het gebruik van zo'n telefoon als zakgeld beschouwd hebben. Periodiek, ik zou voor per week gegaan zijn, zouden de kids dan een beltegoed gekregen hebben. Met dat tegoed / limiet op hun smartphone zouden ze dan een week moeten zien door te komen. En op = op. Dan wordt het wachten tot er weer 'zakgeld' komt. Ik verwacht dat met zo'n methode de gebruikers leren nadenken over het gebruik van zo'n telefoon. Ze hadden zo'n ding overigens niet zomaar van ons gekregen. Bij ons moet het meeste verdiend worden. De telefoon zou dan ook vanwege de privacy en bescherming / veiligheid in beperkte mate gebruikt kunnen worden.
De zakgeld-methode heeft tot gevolg dat er tijd over blijft voor de gewone contacten en andere activiteiten.
Ik weet het, net zoals bij zakgeld het geval is, moeten de limieten gehandhaafd worden. Anders voeden we het gevoel van de kinderen, dat grenzen niet bestaan en werken we direct mee aan hun verslaving en sociaal isolement.

Ouder worden

Mijn gewoonte is 's morgens via Teletekst even het nieuws door te nemen. Maar toen ik op Ned 1 terechtkwam, viel ik met mijn neus in de boter. Er was net een uitzending begonnen van de omroep Max, waarin het ging over ouder worden. Ik mag wel bekennen dat het heel erg lang geleden is dat ik een programma zo geboeid gevolgd heb. De presentatie ervan was luchtig en soms grappig. Er was ook interactie met het publiek en de kijkers. Dat maakt het kijken en luisteren ook aantrekkelijk.
Dat mijn biologische leeftijd aanzienlijk lager is dan die uit mijn paspoort te herleiden valt, wist ik al. Ik merk het dagelijks. Het begon al op jonge leeftijd. Ik moest vaak bewijzen dat ik al 16 (bromfiets) 18 (auto of bioscoop) was. Toen ik de 65 gepasseerd was, moest ik dat ook een paar keer aantonen, om voor ouwe lullen korting in aanmerking te kunnen komen. Mij wordt soms ook nog gevraagd waar ik werk. En.... ik voel me ook nog jong. Maar dat gevoel zullen velen nog ervaren.
Terug naar de presentatie. Uiteindelijk kwam het erop neer, dat je gezond (eten en bewegen) moet leven en plezier moet hebben. Een vriendenkring is ook belangrijk. Als ik hier, in deze buurt, om me heen kijk dan klopt het. Mensen die eenzaam zijn en/of slechte gewoontes erop na houden, zijn zowel fysiek als mentaal behoorlijk snel aan het aftakelen. Ik hoorde trouwens ook over 'calorie restrictie'. Dat hield in : bijna de helft minder eten! Een half bordje nasi, een halve kroket, een halve panharing enz.? Nee, daar kan ik niet aan beginnen. Dan ben ik zeker weten snel heen. Haha.
Er was ook een nieuw middel / medicijn om veroudering tegen te gaan en beschadigde cellen te herstellen. Het is uitgetest op muizen. In een kwinkslag dacht ik : als muizen zich jonger en actiever voelen, dan hebben veel mensen daar profijt van. Ik bedoel het veelvuldig op stoelen klimmen, het gillen (lekker even stoom afblazen), eventueel het opjagen met een bezem en andere vangmethodes bedenken is een behoorlijke bezigheid. Gezonde muizen houden ons jong. Dacht ik.
Het betreffende middel (de naam ben ik wel vergeten) is ook al getest op proefpersonen. Er zijn toen geen bijwerkingen geconstateerd. Mensen worden alsmaar ouder; op naar de 100 en 130. De vraag is wel of iedereen ook zo oud wil worden.

If Jesus comes tomorrow

Het is zondag. Door de opvoeding die ik gekregen heb, ben ik blijkbaar gekleurd door het geloof. Diverse keren heb ik het mijn rug toegekeerd. Maar er is iets dat mij blijvend bindt. Dat merk ik telkens weer wanneer ik een kerk binnenkom of gospels hoor. Ik vind het gevoel niet erg. Het geeft me rust en het sluit aan op mijn inborst.

If Jesus comes tomorrow to spend some time with you
Would you answer all His questions or lie to hide the truth
Would you welcome Him with open arms or even let Him in
If Jesus comes tomorrow what then

If Jesus calls your number could you leave today
Are you ready to lay down your worldly goods and walk away
Would it take a month of Sundays just to tell Him of your sin
If Jesus comes tomorrow what then

If the sky turns black as midnight in the middle of the day
And somehow you knew that Jesus would soon be on His way
Would you have to beg forgiveness or could you reach out and take His hand
If Jesus comes tomorrow what then

(By Vern Gosdin)