Afgezien van de brandstofprijzen zijn ook die van andere producten stukken goedkoper dan bij ons thuis. We merken echt dat in ons land de kosten flink gestegen zijn. Neem nou gewoon een doosje met tien scharreleieren. Dat is hier nog goedkoper dan 6 stuks in eigen super. Hier kost zo’n doosje van 10 stuks €1,19. In onze eigen super €2,85!! Het zal mij niets verbazen, indien de Hollandse kaas hier ook goedkoper is.
We zijn weer op de fiets gestapt en weer richting Nienburg gereden. Dit keer niet om het oude centrum te zien, maar het nieuwere deel. Fenna heeft zowaar ruim 6 km naast de fiets gerend. In het begin liep ze ruim 12 km/uur. Maar na 5 km zakte ze terug tot zelfs 9 km/uur. Neemt niet weeg dat ik die teef dat niet nadoe. Ze is sinds twee weken aardig slanker geworden. Vlak voor aan komst ging ze nog even te water, zodat ze met weinig energie aan de stadswandeling kon beginnen. Dat scheelt veel in haar gedrag. Fenna is dan veel rustiger.Sonja wilde naar een warenhuis dat ze gezien had. Die bevond zich in de buurt van een bekende elektronicazaak. Toen ik eine Frau vroeg waar die M-Markt was, reageerde ze nogal afstandelijk. Alsof ze mij niet wilde helpen. Ze zei nog net niet : “Weg wesen dummer Holländer!” Dus liet ik haar maar. Gelukkig kwam er ook een heer voorbij, met een gewoon humeur en goede sociale inslag. Hij legde mij rustig en vriendelijk uit hoe ik moest fietsen. Tijdens zijn uitleg legde hij zijn hand op mijn schouder, ter geruststelling. Kijk, daar wordt een mens als ik vrolijk van. Ik bedankt hem vriendelijk en nee, ik gaf hem geen zoen.
Zoals gezegd wordt er in Duitsland nog heel erg veel gerookt. Zo ook hier. Zelfs door een hoogzwangere vrouw, die ook nog aan het bier was. Eins, zwei, drei, zaufen! Maar ja, het was al 11 uur in de ochtend hè? Overal zie ik sigarettenpeuken liggen. Wat triest. Op aanwijzing van de vriendelijke Duitser fietsten we over de mij bekende brug over de Weser. ’t Is weer eens wat anders dan in een YP408 in groene leger-outfit in 1970. Naast de brug bevindt zich een camperplaats. Pal aan het water met het centrum op loopafstand. Zijn uitleg klopte, we zagen weldra de gezochte winkels.Terwijl Sonja in wat winkels rondkeek, liepen Fenna en ik een ronde. Ik zag plots en kraam staan met een vrouw met Aziatisch uiterlijk erin. “Aha, de Vietnamees!”, was mijn primaire gedachte. Ze runde een ‘nudel’ tentje vanuit een zeer fraaie verkoopwagen. Geen vierkante aanhanger, maar uitgeklapt en wel een mooi, uitnodigend eettentje. Ze verkocht kleine loempia’s (waarvan ik er minstens 9 moet eten om het gevoel te krijgen een fatsoenlijke loempia verorberd te hebben), en bami zonder of met stukjes kip of Peking eend. Van de laatste geloof ik niets. Het al eerder een Park eend zijn. Ik zag een klant een bord voorgeschoteld krijgen van bami met Peking eend. “Dat is nog flink aanpoten om dat bord leeg te krijgen”, dacht ik. Zoveel! En dat voor €5,=. De mie zelf was al gekookt en lag apart klaar. De ingrediënten haalde ze uit de koeling. Op een grill plaat werd de bami voor de neus van de klant bereid. We besloten een bakje te kopen; bami met kip. Weer terug op de camping bleek onze verwachting te kloppen : zo’n bakje is genoeg voor twee personen. En…. de bami smaakte niet verkeerd. Oké, niet Indisch, maar Vietnamees. En voor herhaling vatbaar.