Toen Fenna en ik na de ochtendwandeling weer terugkeerden, gooide ik haar zakje met inhoud even in de afvalcontainer. Er staan hier drie containers t.b.v. afvalscheiding. Een voor papier, een voor plastic en een voor de rest. Geen gft container dus. Bij die containers ontmoette ik een
Duitser. We raakten in gesprek nadat hij mij gevraagd had hoe wij deze camping hebben kunnen vinden. Hij vertelde, dat een ‘Stellplatz’ hier €450 kost. Dat is dan voor de periode van april t/m oktober. Men mag de caravan (hier staan alleen toercaravans, geen sta-exemplaren) buiten het seizoen laten staan. Ik vertelde hem dat het tarief in Nederland gemiddeld ruim 2x zo hoog ligt, zonder voorzieningen zoals op deze camping. Meneer vertelde dat hij vroeger vaak in ons land kwam. Voor de boodschappen en de brandstof. Hij woont in Emmerich maar komt nauwelijks nog in Nederland : veel te duur geworden! Toen hij naar de prijs van brandstof vroeg, vertelde ik hem over het grote verschil per liter diesel : 30 eurocent. Hij schudde meewarig zijn grijze hoofd. “Jullie zitten toch ook in de EU?”, vroeg hij retorisch. Ik vertelde hem dat met name de forse kostenstijging daaraan debet is. Komt bij dat de inkomens stil zijn blijven staan en in veel gevallen achteruit gegaan zijn (pensioenen). In Nederland moet men sinds de komst van de euro beiden werken om rond te komen. Hij klopte me op mijn schouder en adviseerde mij : “Je moet maar naar hier verhuizen.” We namen lachend afscheid.
Ik hoorde dat de Nederlandse dames de finale van het WK voetbal hebben gehaald. Knap hoor. Vandaag, zondag, spelen ze tegen de USA. We hebben hier geen tv. We hopen maar dat we de wedstrijd via de radio kunnen volgen. Het zou helemaal super zijn, indien de dames zouden winnen. Daar zullen de mannen dan wel even van opkijken.
Drie uur later. Helaas de dames hebben verloren. Maar kunnen het trots terugkijken op dit kampioenschap. Het kikkerlandje heeft weliswaar verloren van het grote Amerika, maar dat ging de Amerikaanse dames niet gemakkelijk af. De VAR hielp ze op weg naar weer een wereldtitel.
Zelf kreeg ik een rare inval. Ik wilde een stukje hardlopen of joggen zo je wilt. Maar gelukkig realiseerde ik me op tijd, dat ik daar helemaal geen outfit voor heb. Vroeger kon je gewoon in een korte broek, shirtje en met een paar Bristol sportschoenen gaan rennen. Tegenwoordig heb je daar heel veel dure spullen voor nodig. Zoals een hardloop-outfit van een A merk. Speciale hardloopschoenen (er zijn er ook voor gewoon-, snel- en weglopen, om maar te zwijgen voor al die schoenen per tak van sport en daarbinnen. En dan heb ik nog een smartphone nodig, een app en zo’n armband waarop ik mijn bloeddruk, hartslag en ademhaling in de gaten moet houden. Ik vergeet even een hoofdband, speciaal drankje, (speciale) zonnebril en oordoppen. Vreemd genoeg geen oogkleppen. Die heb je volgens mij ook nodig. Maar ik heb horen zeggen, dat al die rennende en fietsende mafketels die oogkleppen standaard op hun hoofd hebben zitten. Die groeien daar vanzelf als je maar flink je best doet. Dan schijn je vanzelf een egotripper te worden. Ik ben blij dat ik dus niet ben gaan hardlopen. Stel je voor : “Meneer, wat bent u hier aan het doen? Toch niet stiekem aan het hardlopen in die kleding en zonder hard- en software? En waar zijn uw oogkleppen?!”