Voordat we gaan rijden, kijk ik altijd even op de ouderwetse of digitale kaart (Google Maps). Samen met mijn ouderwetse, doch zeer degelijke schoolopleiding weet ik dan hoe te rijden naar onze bestemming. We gebruiken ook wel navigatiesystemen, maar die gaan soms vreemd doen. Er zijn nog steeds delen van ons land, die niet bekend zijn. Zoals laatst in de omgeving van Hardenberg, waar een aantal nieuwe wegen zijn aangelegd. Nou ja, nieuw. Sommige liggen er al een paar jaar. Net zoals bij Kampen Zuid. Daar raken onze systemen ook van in de war. Gelukkig weet ik de weg wel. Vaak markeer ik de route met een afwijkende kleur, zodat mijn co-driver annex kaartlezer in ''en oogopslag kan zien hoe we gaan rijden.
De meneer van de navigatie blijft in bepaalde situaties (zoals bij Umleitungen) lang doorzeuren : "Probeer om te draaien!" Hij denkt dat er maar een weg naar Rome leidt. Helaas heeft het geen zin om terug te praten. Anders zou ik hem mijn route kunnen uitleggen, zodat hij die dan in zijn geheugen kan plaatsen. Ik vind het navigatiesysteem wel handig om de snelheid ter plaatse te kunnen controleren. Die was in Duitsland niet altijd even duidelijk aangegeven.
Ik heb ook een keer een vrouwelijk stem geprobeerd op onze navigatiesysteem. Maar dat was niets. Ik bedoel, het is lastig meekijken als ik de Tomtom op z'n kop moet lezen. En dan dat gezeur : "Stop bij het eerstvolgende toilet. Ik moet nodig." We zijn dan meestal net de straat uit.