Een blind muisje

We zaten een keer ’s avonds aan ons campingtafeltje te eten, toen Fenna ons opmerkzaam maakte op een piepklein muisje. Het brutale beestje was de wijde wereld gaan verkennen, terwijl het nog niet eens de oogjes geopend had. Het zag dus helemaal niets. Ik had met mijn ex-dienstplichtig pioniersschep de blindganger een klap kunnen verkopen, maar dat was een ongelijke strijd. Ik wil wel graag enige eer van mijn heldendaden hebben. Een blinde doorslaan kan iedereen. Nee, ik heb het gespaard, wat foto’s gemaakt (de muis zag het toch niet) en samen met Fenna het diertje bekeken. Het liep een paar keer tegen onze tent aan. Normaal zeg ik dan : “Kijk toch eens uit je doppen!”, maar zoiets zeg je niet tegen een blinde en…. ik spreek geen muizentaal. Al piep ik soms wel anders. Het beestje waggelde via de rand van de bustent onder de bus. Daar zal het ongetwijfeld een veilig plekje gevonden hebben. Al heb ik geen zin de boel ook daar te controleren alvorens we straks wegrijden. We staan hier

aan een kleine rivier, de Vechte. Het barst daar van leven. Niet alleen van muizen, ook (bruine) ratten, watervogels, vissen en een nog niet nader door ons geïdentificeerd beest. Hij was veel groter dan de rat, was ook bruin van kleur, heeft veel weg van een otter (schreef de leek) en was druk doende om langs de oever gras te verzamelen. Met een bek vol groen gras kwam ie dan weer voorbij zwemmen. Misschien hield dat beest op zijn beurt konijnen. Ja, je weet het niet. Al denken veel mensen alles van dieren af te weten. Voor het zelfde geld speelde dat muisje stommetje met ons en deed het alsof het blind was en heeft ie stiekem de Ducato gesaboteerd. Ik bedoel maar. Zoals gezegd : Kleine muizen hebben grote wensen : brood met gestampte mensen.
Hoewel de Friese stabij bekend staat als jager op vooral muizen, ratten en mollen, deed Fenna haar afkomst geen enkele eer aan. Ze ging nog net niet op een stoel staan gillen. Weer een bewijs dat we bij de aanschaf van haar beduveld zijn.