Ik heb geen hond horen klagen, omdat hij het pensstaafje te klein vond. Ze vroegen ook nooit : "Mag ik er dan twee?" Honden zijn gewoon dankbaar en tevreden als ze iets krijgen. Als we naar het strand of bos geweest zijn, zitten ze niet op de achterbank te janken. Ze zijn wel moe, maar tevreden.Als mens en baasje mag ik fouten maken, zonder dat daar door de hond dagen zo niet weken of zelfs maanden lang over wordt nagezeurd. Vergeten en vergeven.
Over mijn beperkingen heb ik ook nooit iets gehoord. Ze nemen mij zoals ik ben. Elke keer als onze Fenna mij ziet, is ze heel blij. Zelfs als ik alleen maar even naar de schuur geweest ben. Ze vindt het geen probleem wanneer ik witte sokken draag of ik me een dag niet scheer.
Soms ben ik boos op haar. Maar zonder nagesprek, tekst en uitleg of excuses blijf ik in haar beleving toch haar beste vriend. En baasje. Ik geniet van haar hondse behandeling.