Dat was een paar keer de opmerking van Syrische 'vluchtelingen' die in een Engelstalige docu aan het woord kwamen. Ik zag de documentaire bij toeval toen ik 's avonds in onze hotelkamer wat tv zenders bekeek. In die docu werd een aantal vluchtelingen gevolgd, waaronder een mensensmokkelaar van Arabische afkomst. Het was een jonge vrouw, de volhield dat haar nobel streven primair vluchtelingen helpen was en niet veel geld verdienen. Maar van de kant van de vluchtelingen werd gesteld dat het wel louter om geld ging, veel geld, en dat de grote risico's die hun vluchtweg over zee inhielden haar geen lor interesseerde. De jonge vrouw had zelf als ambitie 'later met voldoende geld naar het westen te vluchten'.
Omdat in de docu veel Arabisch gesproken werd, werden de beelden in het Engels ondertiteld. De naar Turkije teruggekeerde Syrische vluchtelingen, voornamelijke jongemannen, waren erg teleurgesteld in het westen. Ze beklaagden zich over het feit, dat wij geen rekening wensten te houden met hun cultuur en gewoontes. Ze verweten ons ook dat we te weinig naar hen wilden luisteren. Ze kregen ook veel minder dan hen vooraf verteld was door andere 'vluchtelingen'. Over een veilig onderkomen werd met geen woord gerept. Een aantal ging weer terug naar Turkije en vervolgens naar Syrië om daar met hun vrouwen en kinderen herenigd te worden. Helaas werd hen niet gevraagd of dat wel kon vanwege het oorlogsgevaar en/of de politieke situatie. De verslaggever was een jonge vrouw, die ook Arabisch sprak. Zodoende won ze het vertrouwen van menig vluchteling.
Veel uitspraken van hen bevestigden ons vermoeden. Er zijn echte vluchtelingen, maar veel meer gelukszoekers die met de stroom meegegaan zijn en profiteerden van de vluchtelingen-emotie in het westen.