Aan de slag bij BSO

Een bedrijfsuitje op Guernsey

Na zo'n drie jaar gewerkt te hebben op het computercentrum van het ASB uitzendbureau, besloot ik te kiezen voor een gevarieerde baan. Bij het ASB in Zoetermeer bleef ik als systeemontwikkelaar vastzitten aan het systeem dat ik zelf eerder ontwikkeld heb. Mijn werkzaamheden bleven zodoende beperkt tot het onderhouden van 'mijn' systeem. Maar ik wilde meer ervaring op doen. In 1978 koos ik heel bewust voor de detachering. Er was al een behoorlijk aantal softwarehuizen in de markt. Ik koos in eerste instantie voor een klein bureau. Maar daar nam ik na een halfjaar teleurgesteld afscheid van. In de herfst van 1979 kwam ik bij BSO Utrecht terecht. Dat bedrijf had toentertijd een vestiging in Zoetermeer en was de buurman van het ASB. Daar was het ict-gras voor mij dus groener.
Via BSO kwam ik als systeemontwikkelaar terecht bij HoekLoos in Schiedam en Siemens in Voorburg. Het eerste genoemde bedrijf, een gassenfabrikant stapte over van Univac apparatuur naar 7 serie van Siemens. Die opdracht leerde mij de specifieke Duitse terminologie op het gebied van automatisering. Die zou mij later nog van pas komen. Na die opdracht kwam ik bij de PUEM terecht, waar ik assistent projectleider werd van een grootschalige conversie naar een (Honeywell) Bull Level 64. Na die klus moest ik nog even een brandje blussen bij Ferro in Rotterdam (vuur meester na een maand) en heb ik samen met een collega een concept ontwikkeld om softwarepakketten te beheren. Tot slot werd ik bij het computercentrum van de Rabobank in Zeist gedetacheerd. Daar dreigde een belangrijk project vast te lopen. Het betrof de invoering van een geavanceerd toegangsbewakingssysteem met o.a. apparatuur van Nedap en Univac.
In mijn BSO periode leerde ik Eckart Wintzen kennen. De CEO die snel indruk op mij maakte vanwege zijn bijzondere kijk op het fenomeen werken, waarbij de focus op de medewerkers lag. In 1983 verliet ik BSO omdat ik meende een nog uitdagender baan vlak bij huis te hebben gevonden.