Een hond aan de deur

een aardige herder

Gisteravond stond er een man met een Duitse herdershond bij ons aan de achterdeur. "Kent u deze hond?", vroeg hij mij. Ik meende het beest te herkennen, omdat ik een keer met Fenna de hond tegenkwam samen met een sharpei. De begeleider van het tweetal was iemand hier uit de straat. Zo wist ik dat de herder alleen thuis was achtergelaten, vanwege een vakantie.
Omdat Fenna nauwelijks op de herder reageerde (Fenna's bekende 'o, die ken ik al' houding), ging ik er vanuit dat het dezelfde herdershond was. En dus verwees ik meneer en hond door naar de overburen van de herder.
Voor mij is het een van de weinige herdershonden, die zich 'normaal' (wat heet) gedraagt ten opzichte van andere honden. Er zijn mensen die een herder hebben vanwege het compenseren van hun eigen persoonlijkheid. Ik heb weleens iemand gekscherend horen zeggen : "Mannen met een herdershond hadden graag sergeant willen worden in het leger."
Onlangs zag ik iemand met een hybride wolf. Hij had het beest helemaal niet onder controle. Meneer vond het belangrijk dat de hond hem eerst een poot gaf, alvorens hij de etensbak op de grond zette. Daarna moest meneer wegwezen, anders viel de halfbakken wolf hem aan. Het is maar net wat je belangrijk vindt in de opvoeding : een kunstje doen of gehoorzamen. Dat geldt overigens ook voor het opvoeden van mensjes.