Het blijft voor mij een vreemde gewaarwording. Crisis. Maar ach, ik dateer uit de tijd waarin er nog geen botox-behandeling, anorexia, internet en kleuren tv bestond. Toen deden mannen nog hun pet af als ze ergens binnenkwamen, waren songteksten mooie stukjes poëzie en hield een bretels de broek omhoog. Je weet wel, de tijd waarin de meeste mensen nog door hard werken op een eerlijke manier geld verdienden en specialisten nog echt deskundig waren. En betrouwbaar. En we hadden elkaar nodig.
Het geld is inmiddels een primaire rol gaan spelen. We lijken elkaar niet meer nodig te hebben, tenzij het uit eigenbelang is. Men offert er desnoods de hele wereld voor geld op. De grootste dieven besturen de bedrijven en het land en houden elkaar de hand boven het hoofd. De kleinere zitten hun straf uit. Het wangedrag zit verweven in alle politieke partijen, dus anders stemmen heeft geen enkele zin. En wij? Wij gehoorzamen als makke schapen. Jammer dat we geleerd hebben de verkeerde mensen te gehoorzamen. Ja, het is echt crisis.