 |
| Herr Stromeier aan het werk |
Als ik iemand met pech langs de weg zie staan, dan vind ik dat telkens weer erg sneu voor die persoon. Zelfs als het een Audi, Seat of BMW rijder betrof. Ik probeer dan vaak hulp te bieden. Zo heb ik een keer een motorrijder aan benzine geholpen. Uit mijn eigen tank. Daar was ie op de vluchtstrook langs de A12 erg blij mee. Hij beloofde mij van alles, zelfs een vergoeding voor de bijna twee liter benzine. Hij vroeg mijn adres, maar het laatste wat ik van hem gehoord had was die 'doei!!' toe ie wegreed. Hetzelfde gold voor een meneer in een dikke Mercedes en een in een VW, die ik naar de garage gesleept had. Ze beloofden mij een vergoeding. Niet dat ik daarom had gevraagd of dat belangrijk vind. Ze zeiden het 'spontaan'. Ik heb de instelling dat belofte schuld maakt, dat je moet doen wat je zegt. Of anders gezegd : waarom gaat men in zo'n situatie liegen? Misschien waren het politici.
Ook fietsers (lekke banden of een afgelopen ketting) en bromfietsers (doet ut niet meer, meneer..), kregen mijn hulp. Gevonden portemonnees en portefeuilles (beide met inhoud) heb ik keurig teruggeven. Ik heb zelfs een keer wat bankbiljetten in iemands tuin gevonden, toen ik nog post bezorgde. En ook teruggegeven. Nogmaals, gewoon omdat ik het sneu voor hen vind. Een 'dank je wel' is voor mij voldoende.
Laatst hadden wij in Duitsland pech. We werden vriendelijk en deskundig geholpen. En ook nog eens gratis! We hebben meneer en mevrouw Strohmeier hartelijk bedankt voor hun hulp. We zijn hen nog steeds dankbaar. En dus hebben we een mooie kaart gekocht om die dankbaarheid extra te onderstrepen. Nee, dat hadden we hen niet beloofd. Dat doen we gewoon uit ons zelf. Zeg maar uit oprechte dankbaarheid.
