Oma vroeg mij of ik even een lamp wilde verwisselen. "De buitenlamp doet het niet meer", legde ze uit. Gisteren plaatste ik de huishoudtrap van oma onder de lamp bij haar achterdeur. Toen ik bezig was het kapje van de lamp eraf te schroeven, kwam ze naar buiten en zei : "Willem, niet die lamp, maar die daar!". Ze wees daarbij naar de schuur, waar een lamp met een sensor hing. Ik vond het al vreemd dat de spaarlamp het alweer begeven had, want die had ik vorig jaar nog vervangen.
Ik verplaatste de huishoudtrap en verwijderde het kapje van de lamp. Ik draaide de spaarlamp eruit. Die heb ik even getest, voor de zekerheid. En wat bleek? Hij deed ut!
Pas toen drong het tot mij door dat ik niet bij het begin was begonnen : de stekker. Aan de buitenlamp zit een lang snoer dat door de muur heen naar een wandcontactdoos leidt. Een blik in de schuur bracht de oplossing : de stekker zat niet in de wandcontactdoos! Oeps! En opeens drong het tot mij door dat ik die doos zelf gebruikt heb toen ik het hekje van oma renoveerde. Ik heb toen die stekker van de buitenlamp er zelf uitgetrokken om daar het verlengsnoer in te proppen. Stom hoor! Oma moest hartelijk lachen toen ze mijn bekentenis hoorde. "Geef niet hoor, we vergeten allemaal wel eens wat!, zei ze laconiek. En dat is heel wat anders dan 'pienter boesoek' zijn. Hahaha!