Verliezen lijden -6-

Gelukkig gebeurden er ook leuke dingen. Ben en Karly gingen trouwen en via Robert kwam Carina in ons leven. Lichtpunten waar ik me aan vastklemde. Na mijn afscheid van de postbezorging en het Vreemdelingenwerk ben ik folders gaan bezorgen. Het zwerfvuil opruimen hield ik aan en ik hielp een paar ouderen hier in de wijk. Ik heb me in 2006 ook aangemeld voor het plukken van appels. Alle bezigheden bevielen mij best. Er stond niet al te veel druk op en ik mocht zelf invulling geven aan mijn werktijden. In de tussentijd werkte ik nog steeds aan mijn herstel o.a. via therapieën en veel bezig zijn. Ik werd ook opa. Gedurende de periode dat we op kleinzoon Tim pasten, genoot ik volop van zijn aanwezigheid. 'Samen met opa op avontuur!', zei kleine Tim geregeld. Door telkens bewust te genieten en regelmatig achterom te kijken ('dat was toch erg leuk!) begon ik weer mijn oude ik te herkennen.
In 2008 werden wij weer opa en oma, Tim kreeg een zusje, Jill. In 2009 traden Robert en Carina ook nog in het huwelijk. Kortom, toch ook veel aangename dingen passeerden de revue.
Vorig jaar heb ik in een tweewielerzaak gewerkt. Ik ben daar aangenomen met inachtneming van mijn beperkingen. Dat werk was vooral fysiek een stuk zwaarder, niet buiten maar binnen. De bijna dagelijkse onderbreking om met een bestelbus goederen weg te brengen, brak de dag. Ik heb die periode kunnen volmaken, al waren er momenten dat ik dacht : nu even rustig aan. Gelukkig had ik in die periode twee keer twee weken vrij. Voldoende om weer bij te tanken. Aan de andere kant kwam dit werk gelegen, omdat de appeloogst zwaar tegenviel. En je weet, ik zit niet graag stil.
Ik volgde nog een aanvullende therapie, om wat 'vlekjes' weg te werken. Geleidelijk aan klom ik voor de zoveelste keer langzaam uit het dal omhoog. Niet wetend dat daar boven er een flink rotsblok begon los te raken.....